Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

 

Η φύση αλλάζει μορφή. Ερημιές μεταβάλλονται σε ανθισμένους κήπους. Τα ποτάμια αλλάζουν τις παλιές κοίτες τους. Κανάλια ενώνουν διάφορες θάλασσες. Στις στέπες γίνονται αρδευτικά δίχτυα. Εκεί που πριν δεν φύτρωνε ούτε ένα δένδρο τώρα φυτεύτηκαν δάση σε εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα.

Τη μεγάλη δύναμη του Βόλγα, του Ντον, του Αμού – Ντοριά και του Δνείπερου την επιστρατεύουν για τα έργα του κομμουνισμού.

Ο σοβιετικός δημιουργικός άνθρωπος, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος Λένιν – Στάλιν πραγματοποιεί το σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης, στο όνομα της ειρήνης και της ευτυχίας του λαού. Ακόμα απ' το 1924 ο σ. Στάλιν υπέδειχνε ότι με τα εγγειοβελτικά έργα στην περιοχή Σαμάρα [τώρα Κουιμπίσεφ] – Σοράτωφ – Τσαρίτσιν (τώρα Στάλινγκραντ) – Αστραχάν – Σταυροπόλ θ' αρχίσει η επανάσταση στην αγροτική οικονομία.

Από το 1924 – 1942 το σοβιετικό κράτος χορήγησε 6 δισεκατομμύρια ρούβλια για εγγειοβελτικά και αρδευτικά έργα. Με τα χρήματα αυτά έγιναν καινούργια μεγάλα αρδευτικά συστήματα στο Νάντβολζ, στο Ουζμπεκιστάν, την Αρμενία και πολλές άλλες δημοκρατίες. Οι διαστάσεις αυτών των έργων ήταν πολύ μεγάλες. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι το κανάλι Φεργκάνσκι που έγινε το 1939, μήκους 370 χιλιόμετρα, πότιζε εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξερόκαμπο.

Μεγάλης έχτασης εργασίες ενάντια στην ξηρασία άρχισαν με την ιστορική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και της Κ.Ε. Του ΠΚΚ (μπ) της 20 Οχτώβρη 1948 «για το πλάνο αναδάσωσης κλπ».

Αυτό το γιγάντιο έργο μεταμόρφωσης της φύσης το επεξεργάστηκε ο σ. Στάλιν και προβλέπει, απ' το 1949 – 1965 να γίνει το σύστημα των κρατικών δασικών προστατευτικών ζωνών συνολικού μήκους 5.320 χιλιόμετρα και έχτασης 118 χιλιάδων εχταρίων. Εκτός απ' αυτό σχεδιάστηκε η δημιουργία δασικών ζωνών στα κολχόζ και σοβχόζ σε έχταση 5.709.000 εχτάρια, το δυνάμωμα και η δασοφύτευση ερήμων σε έχταση 322.000 εχτάρια.

Το πλάνο προέβλεπε επίσης τη δημιουργία 44.000 τεχνητών λιμνών και δεξαμενών.

Η εχτέλεση του σταλινικού πλάνου μεταμόρφωσης της φύσης θα δώσει κάθε χρόνο συμπληρωματικά : 3 εκατομμύρια τόννους βαμβάκι, 8,5 εκατομ. τόννους σιτηρά, 500 χιλ. τόννους ζαχαροπάντζαρα. Όλα αυτά θα αυξήσουν σημαντικά την ευημερία των σοβιετικών ανθρώπων, θα δυναμώσουν ακόμα πιο πολύ τη σοβιετική χώρα.

Ο σοβιετικός λαός στην εκπλήρωση αυτού του πλάνου βλέπει το φωτεινό του μέλλον και γι' αυτό με μεγάλο ενθουσιασμό ρίχτηκε στην πάλη για την πριν την προθεσμία εκπλήρωσή του. Περάσαν μόλις τρία χρόνια και τα σοβχόζ, κολχόζ και οι σταθμοί δασοφύτευσης των στεπών φύτεψαν δάση σε έχταση 2 εκατομ. 150 χιλ. εχτάρια, δηλ. τα 40 % του 15χρονου πλάνου.

Όχι μικρότερες επιτυχίες επιτεύχθηκαν στο φκιάξιμο τεχνητών λιμνών και δεξαμενών. Στα 3 χρόνια στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν περίπου 13 χιλ. Υπάρχουν κολχόζ καθώς και ολόκληρες περιφέρειες που πραγματοποίησαν όλο το πλάνο φύτευσης δασικών προστατευτικών ζωνών και κατασκευής τεχνητών λιμνών. Σε εκατοντάδες περιφέρειες η πραγματοποίηση του πλάνου πλησιάζει στο τέλος.

Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε χρόνο όλο και περισσότερο επιταχύνεται ο ρυθμός και αυξάνει η κλίμακα των εργασιών. Στο 1951 φυτεύτηκαν δάση σε έχταση 750.000 εχτάρια. Αυτό είναι ευκολονόητο. Οι σταθμοί δασοφύτευσης [υπάρχουν πια 860 τέτοιοι σταθμοί] παίρνουν όλο και περισσότερες νεώτερες μηχανές και ειδικευμένα στελέχη.

Για το ρυθμό και την κλίμακα των εργασιών μαρτυράει το παρακάτω παράδειγμα : Το 1951 στη Σοβ. Ένωση φυτεύτηκαν δάση σε επιφάνεια δέκα φορές μεγαλύτερη απ' την επιφάνεια που φυτεύτηκαν στις ΕΠΑ κατά τα 15 τελευταία χρόνια.

Φέτος η δασοφύτευση και η κατασκευή τεχνητών λιμνών, επειδή άργησε η άνοιξη άρχισαν λίγο αργότερα απ' τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως χάρη στην πατριωτική φλόγα των σοβιετικών ανθρώπων και την τέλεια οργάνωση της δουλειάς οι σταθμοί δασοφύτευσης είχαν μεγάλες επιτυχίες. Ακόμα πριν την Πρωτομαγιά τα κολχόζ μερικών περιφερειών εκπλήρωσαν πλέρια το χρονιάτικο πλάνο δασοφύτευσης.

Στη μεταμόρφωση της φύσης σοβαρό ρόλο θα παίξουν τα σταλινικά έργα του κομμουνισμού, που γίνονται στο Βόλγα, Δνείπερο, Ντον και Αμού – Νταριά, που θα παράγουν κάθε χρόνο 22 εκατομμύρια ωριαία κιλοβάτ ηλεκτρικής ενεργείας και θα ποτίζουν 28 εκατομμύρια εχτάρια χωράφια. Το πρώτο απ' αυτά τα μεγάλα έργα – το κανάλι Βόλγα-Ντον, που θα έχει ισχυρό υδροηλεκτρικό σταθμό και αρδευτικά κανάλια, θα ποτίσει φέτος εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξεροχώραφα και θ' αυξήσει σημαντικά την απόδοσή τους.

Ο σοβιετικός λαός παλεύει να εχτελέσει πριν την προθεσμία το μεγάλο σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης που θα είναι αδιάσπαστο τμήμα του γιγάντιου προγράμματος οικοδόμησης της υλικο-τεχνικής βάσης του κομμουνισμού.

Το ζωντάνεμα των προαιώνιων ονείρων του λαού προξενεί ανείδωτη στην ιστορία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της αγροτικής οικονομίας της ΕΣΣΔ, αύξηση της παράγωγης και αφθονία προϊόντων.

Η νίκη ενάντια στα στοιχεία της φύσης θ' ανεβάσει ακόμα πιο πολύ την ευημερία του φιλειρηνικού σοβιετικού λαού και θα συντελέσει στην αύξηση της δύναμης του σοβιετικού κράτους που είναι στήριγμα της ειρήνης σ' όλο το κόσμο.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 17/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

ΑΝΤΡΕΪ ΖΝΤΑΝΩΦ

Πριν τέσσερα χρόνια, στις 31 Αυγούστου 1948 πέθανε από καρδιακό νόσημα ο σύντροφος Αντρέϊ Ζντάνωφ μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚ (μπ) της Σοβ. Ένωσης, γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και στρατηγός του Σοβιετικού Στρατού.
Ο Ζντάνωφ γεννήθηκε στις 26 του Φλεβάρη 1896 στην Μαριούπολη. Από νεολαίος ακόμη παίρνει μέρος στη δουλεία των σοσιαλδημοκρατικών κύκλων της Ρωσίας και στα 1915 μπαίνει στο κόμμα των μπολσεβίκων.
Η ακούραστη δουλειά του, η καθοδηγητική του δράση, οι πολύπλευρες ικανότητές του τον προωθούν στην ηγεσία του κόμματος. Στα 1939 γίνεται μέλος της ΚΕ, στα 1934 γραμματέας της ΚΕ και από το 18ο συνέδριο του κόμματος μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ (μπ) της Σοβ. Ένωσης.
Ακούραστη και πολύπλευρη είναι η δράση του Ζντάνωφ στο κόμμα και οι υπηρεσίες του στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, για τις οποίες παρασημοφορήθηκε δυο φορές με το παράσημο του Λένιν, καθώς και με το παράσημο της κόκκινης σημαίας της δουλείας. Στον πόλεμο ενάντια στους χιτλερικούς ληστές ο Ζντάνωφ καθοδηγεί προσωπικά την ηρωική αντίσταση της κυκλωμένης πολύς του Λένινγκραντ και παρασημοφορείται με το παράσημο Σουφόρωφ 1ης τάξης και το παράσημο Κουτούζοφ 1ης τάξης.
Η ολόπλευρη κατάχτηση του Μαρξισμού – Λενινισμού, η διαλεχτική σκέψη και η βαθιά γνώση των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης, πραχτική έκφραση βρήκαν στην ιστορική εισήγηση για τη διεθνή κατάσταση, που έκανε ο Ζντάνωφ στη σύσκεψη του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων στα τέλη του Σ/βρη 1947.
Στην εισήγησή του αυτή ο Ζντάνωφ αναλύει την καινούργια μεταπολεμική αλλαγή στο συσχετισμό των πολίτικων δυνάμεων ανάμεσα στα δυο συστήματα, το σοσιαλιστικό και το καπιταλιστικό, προς όφελος του πρώτου.
Σήμερα ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός με επικεφαλής τις ΕΠΑ μπήκε κι άλας σε ανοιχτή δράση για την πραγματοποίηση των εγκληματικών του σχεδίων, της εξαπόλυσης ενός καινούργιου καταστρεφτικού πόλεμου. Νομίζει, πως έτσι, θα απομακρύνει το σίγουρο χαμό του.
Μα τα εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών τυχοδιωχτών είναι καταδικασμένα σε οικτρή αποτυχία. Εκατοντάδες εκατομμύρια απλοί άνθρωποι σ' όλο το κόσμο ενωμένοι σ' ένα τεράστιο ακατανίκητο στρατόπεδο της Ειρήνης με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση και σημαιοφόρο το Μεγάλο Στάλιν, ορθώνουνται σήμερα αποφασισμένοι να σταθούν φρουροί της Ειρήνης, της Λευτεριάς και της Ανεξαρτησίας των Λαών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 31.08.1952

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ

Σαν σήμερα πριν από 57 χρόνια, στις 5 Αυγούστου του 1895 πέθανε ο Φρίντριχ Ένγκελς, ο μεγάλος αγωνιστής και δάσκαλος του προλεταριάτου, ο φίλος και συναγωνιστής του Μαρξ, που μαζί επεξεργαστήκαν τη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και πάλεψαν για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για τον κομμουνισμό.
Ο Φρίντριχ Ένγκελς γεννήθηκε στις 28 Νοέμβρη του 1820 στη πόλη Μπάρμεν της Γερμανίας. Στην αρχή φοίτησε στο εκεί πρακτικό Λύκειο κι αργότερα στο Γυμνάσιο του Έλμπερφελντ, που αναγκάστηκε να το διακόψει και να δουλέψει στο γραφείο του πατέρα του και μετά ένα χρόνο στα γραφεία ενός μεγάλου εμπορικού οίκου της Βρέμης. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στο Βερολίνο, παρακολουθούσε διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο.
Το 1841 έφυγε από τη Βρέμη και ταξίδεψε στην Ελβετία, τη βόρειο Ιταλία και την Αγγλία. Κατά την επιστροφή του στη Γερμάνια, τον Αύγουστο του 1844, στο Παρίσι, πρωτοσυναντήθηκε με τον Μαρξ και από τότε οι δυο μεγάλοι αρχηγοί της εργατικής τάξης συνδέθηκαν με φιλικούς δεσμούς, που, όπως έγραφε ο Λένιν, ξεπερνούσαν κάθε τι που λέχθηκε απ’ τους αρχαίους για την φιλία.
Στο Παρίσι έγραψαν μαζί το έργο «Η αγία οικογένεια» με το οποίο έβαλαν τις βάσεις του επαναστατικού υλιστικού σοσιαλισμού. Η στενότατη συνεργασία τους σ’ όλους τους τομείς του μαρξισμού δεν σταματούσε και όταν βρίσκονταν ο ένας μακριά απ’ τον άλλο. Την συνέχιζαν με την καθημερινή σχεδόν αλληλογραφία τους.
Πεθαίνοντας ο Μαρξ στις 14 του Μάρτη του 1883 δεν πρόλαβε να αποτελειώσει τον ΙΙ και ΙΙΙ τόμο του «Κεφαλαίου». Την επεξεργασία τους συνέχισε ο Ένγκελς που επιμελήθηκε και την έκδοση του ΙΙ τόμου στα 1885 και του ΙΙΙ στα 1894. «Αυτοί οι δύο τόμοι του “Κεφαλαίου”, γράφει ο Λένιν, είναι έργο δύο : του Μαρξ και του Ένγκελς.»
Την τεράστια θεωρητική επιστημονική δουλειά του, ο Φρ. Ένγκελς, όπως και ο Μαρξ, την συνδύαζε πάντα με την πρακτική δράση ανάμεσα στους εργάτες. Συνδέεται και παίρνει ενεργό μέρος στη ζωή της παγκόσμιας οργάνωσης «Ένωση των Κομμουνιστών». Στη Γαλλική επανάσταση του Φλεβάρη του 1848 βρίσκεται στο Παρίσι. Με την έκρηξη της επανάστασης στη Γερμανία πηγαίνει εκεί, παίρνει μέρος στην ένοπλη εξέγερση και μόνο με την καταστολή της, μαζί με τα τελευταία τμήματα του επαναστατικού στρατού περνά στην Ελβετία. Στις Βρυξέλλες πιάνεται απ’ τις αρχές, κλείνεται στη φυλακή κι αργότερα εξορίζεται. Στο Κελν, μαζί με το Μαρξ, περνούν από δίκη, όπου από κατηγορούμενοι μεταβάλλονται σε κατηγόρους και το δικαστήριο αναγκάζεται να τους αθωώσει. Με κοοπτάτσια βρίσκεται στο Γενικό Συμβούλιο της Ιης Διεθνούς, συνεχίζοντας και ύστερα από τη διάλυσή της να καθοδηγεί το εργατικό κίνημα.
Από τις πρώτες μέρες της πολίτικης του δράσης και μέχρι τέλους της ζωής του ο Φ. Ένγκελς στάθηκε ένας φλογερός επαναστάτης αγωνιστής, αναγνωρισμένος αρχηγός του Διεθνούς προλεταριάτου, ο καλλίτερος εκφραστής των ταξικών του συμφερόντων. Ο Ένγκελς έκανε ανελέητη πάλη ενάντια στις οπορτουνιστικές εκδηλώσεις μέσα στα εργατικά κόμματα, ξεσκέπαζε και υπέβαλλε σε αυστηρή κριτική τα λάθη τους, και έδινε επαναστατική κατεύθυνση στη δουλειά τους. Μετά το θάνατο του Μαρξ, γράφει ο Λένιν, ο Ένγκελς παρέμεινε ο μόνος σύμβουλος και καθοδηγητής των σοσιαλιστών στην Ευρώπη.
Το έργο του Μαρξ – Ένγκελς συνέχισαν και ανέπτυξαν μέσα στις καινούργιες συνθήκες οι Λένιν – Στάλιν.
Με απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. εκδόθηκαν τα «Διαλεχτά έργα» του Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, συνεχίζεται η έκδοση των απάντων του Λένιν και του Στάλιν και πρόκειται να εκδοθεί το «Κεφάλαιο» του Κ. Μαρξ.
Στις κομματικές οργανώσεις, στους συντρόφους και τους συναγωνιστές εναπόκειται τώρα να αξιοποιήσουν τον πολύτιμο θησαυρό, με την οργάνωση της δουλειάς στον τομέα της διαφώτισης.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 05.08.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Δολοφόνησαν άνανδρα τον ηρώα Μπελογιάννη !

Έπεσε ένας αλύγιστος μαχητής της Ειρήνης, ένας πολέμαρχος του ΔΣΕ, ένας δοκιμασμένος μπροστάρης των αγώνων του λαού μας.

Σαν ένα ρίγος φρίκης πέρασε η είδηση ανάμεσα στο λαό μας, ανάμεσα στους ανθρώπους όλης της γης. Έπεσε ο ήρωας Μπελογιάννης !

Ο Μπελογιάννης έπεσε κρατώντας πάντα ψηλά το κεφάλι με ξεδιπλωμένη τη σημαία της πάλης για λευτεριά – Δημοκρατία – Ειρήνη.

Χάσαμε έναν πιστό κι’ αγαπημένο σύντροφο, έναν δοκιμασμένο ηγέτη του Λαού μας κι η ανθρωπότητα ολόκληρη έχασε έναν φλογερό υπερασπιστή της ειρήνης.

Η μεγάλη μπολσεβίκικη καρδία του Νίκου Μπελογιάννη έπαψε να χτυπά, τρυπημένη απτά αμερικάνικα βόλια πούρηξαν ο Πλαστήρας και ο Βενιζέλος.

Μα στις δίκες μας τις καρδιές ζει και θα ζει ο Μπελογιάννης η τόλμη κι η παλληκαριά του, όπως θα μείνει ανεξίτηλη και τούτη η κηλίδα, μέσα στις τόσες άλλες, στη ματωβαμμένη αμαρτωλή ιστορία των δολοφόνων του.

Το τιμημένο ταμπούρι πάφησε ο Μπελογιάννης θα το κρατήσουμε μεις, εμείς οι αγωνιστές της Ελλάδας, ολόκληρος ο Λαός μας και μαζί μας η προοδευτική ανθρωπότητα. Ευλαβικά γονατίζουμε μπρος στο νωπό ακόμη μνήμα του ήρωα και των συντρόφων του.

Τη θέση του ήρωα στο χαράκωμα της ειρήνης και της δημοκρατίας θα την πάρουμε μεις οι σύντροφοί του, οι κουκουέδες, ολόκληρος ο Λαός μας, και θα φέρουμε σε πέρας το έργο του, το έργο μας, τη Λευτεριά της Ελλάδας, τη Δημοκρατία, την Ειρήνη.

Στις δολοφονικές ριπές του δήμιου Πλαστήρα, εμείς οι εκπατρισμένοι αγωνιστές της Ελλάδας, σε τούτη τη χώρα, απαντάμε : Θα εκδικηθούμε το θάνατο του ήρωά μας, με πιο ψηλές νόρμες, με περισσότερη δουλιά, για το ολόπλευρο δυνάμωμά μας, και την ολόπλευρη προετοιμασία μας για τη τελική νίκη.

«Δημοκράτης», καθημερινή εφημερίδα των προσφύγων απτήν Ελλάδα, 1.04.1952

ΓΚΕΟΡΚΙ ΝΤΙΜΙΤΡΩΦ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ

Πριν από τρία χρόνια στις 2 του Ιούλη 1949 έπαψε να χτυπά η μεγάλη καρδία ενός απ’ τους επιφανείς και πιο δημοφιλείς σε παγκόσμια κλίμακα καθοδηγητές του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, του Γκεόργκι Ντιμιτρώφ.
Μαζί με τον Βουλγαρικό λαό που τιμάει το μεγάλο γιο του, οι σκέψεις των προοδευτικών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο στρέφονται και πάλι σήμερα στην ηρωική μορφή του φλογερού αντιφασίστα, του προλετάριου επαναστάτη, του αμείλικτου κατήγορου – μαστιγωτή του χιτλερικού φασισμού στη δίκη της Λειψίας.
Οι λαοί των Βαλκανικών χωρών, μαζί και ο λαός της Ελλάδας έχουν και ιδιαίτερους λόγους να διατηρούν ασβέστη μέσα στις καρδιές τους τη μνήμη του μεγάλου νεκρού, του εμψυχωτή, δάσκαλου, και θεμελιωτή της Λ. Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Γιατί στον ανελέητο αγώνα του ενάντια στον φασισμό ο Ντιμιτρώφ αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών του στην οργάνωση και την επιτυχή διεξαγωγή του αντιφασιστικού αγώνα απ’ τις λαϊκές μάζες των Βαλκανικών χωρών.
Γιατί, σαν μέλος της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς και αργότερα σαν Γεν. Γραμματέας και σαν Γραμματέας της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, βοήθησε αποτελεσματικά να αναπτυχθούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανικών χωρών σε μαρξιστικά – λενινιστικά κόμματα εξοπλισμένα με τη μαρξιστική –λενινιστική διδασκαλία, ικανά να υπερνικούν με επιτυχία τις μικροαστικές οπορτουνιστικές ταλαντεύσεις.
Γιατί μεγάλη και πολύτιμη είναι η συμβολή του στην αποσαφήνιση της Λενινο – Σταλινικής πολίτικης πάνω στο εθνικό ζήτημα των Βαλκανικών χωρών.
Από την προσφυγιά και την παρανομία στη Βιέννη και το Βερολίνο που βρίσκεται στα 1923-1933, ο Ντιμιτρώφ ύστερα απ’ τα στρατιωτικά φασιστικά πραξικοπήματα στη Βουλγαρία στις 9 του Σεπτέμβρη 1923, καλεί στην πάλη ενάντια στην τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει στην Ελλάδα η φασιστικοποιούμενη αστική τάξη της χώρας. Απ’ το 1924 κιόλας προειδοποιεί το ΚΚΕ για την ύπαρξη φασιστικών συμπτωμάτων στην Ελλάδα και το καλεί να πλατύνει, να δυναμώσει και ναναπτύξει τη μαζική αντιφασιστική δουλειά.
Βοηθάει εξαιρετικά το ΚΚΕ στην σωστή τοποθέτηση του Μακεδονικού ζητήματος. Επίσης βοηθάει το ΚΚ Ρουμανίας να τοποθετήσει το ζήτημα της Ντομπρουζάς της Τρανσυλβανίας. Βοηθάει το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας για να βάλει τέρμα στην πολύχρονη φραξιονιστική πάλη μέσα στις γραμμές του και για να λύσει με το λενινιστικό – σταλινικό δρόμο το περίπλοκο εθνικό πρόβλημα της Γιουγκοσλαβίας. Στέκει συμπαραστάτης και υπερασπιστής στο νεαρό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Αλβανίας.
Σ’ όλη τη διάρκεια της γεμάτης από προλεταριακό επαναστατικό περιεχόμενο ζωής του ο Γκεόργκι Ντιμιτρώφ στάθηκε πάντα ανιδιοτελής, αφοσιωμένος φίλος και συμπαραστάτης των λαών της Βαλκανικής στον αγώνα τους για τη λευτεριά και την εθνική τους ανεξαρτησία.
Ο Ντιμιτρώφ βοήθησε και για το ξεσκέπασμα της τιτοφασιστικής κλίκας.
Στην εισήγησή του στο 5^ο συνέδριο του ΚΚΒ ανέλυσε πλατειά την αντιμαρξιστική – αντεπαναστατική εθνικιστική – πολιτική των φασιστών του Βελιγραδίου και χάραξε τη σωστή Μαρξιστική γραμμή για τη λύση όλων των προβλημάτων που απασχολούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων.
Ο λαός της Ελλάδας που τη φιλία και τη συμπαράσταση αυτή του Ντιμιτρώφ την γνώρισε θερμή και ολόπλευρη για μια ακόμα φόρα στους τελευταίους αγώνες του ενάντια στον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του θα τιμάει πάντα και θα θυμάται με ευγνωμοσύνη το μεγάλο γιο του φίλου και αδελφού Βουλγαρικού λαού.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 02.06.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ