Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Νίκος Ζαχαριάδης: ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ


ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ - 3.8.1950
ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΕΙΝΑΙ ΣΑΡΚΑ ΑΠ’ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΑΠ’ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ σ. Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΕ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΗΣ «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»
Στις 21 του Ιούνη 1950 ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης έδωσε την παρακάτω συνέντευξή του στον απεσταλμένο της Αθηναϊκής εφημερίδας «Ακρόπολις» Ι. Καζαντζάκη που δημοσιεύτηκε στις 20/7.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ : 1) Υπό ποιούς όρους το Κ.Κ.Ε. θα δεχόταν να γίνει εθνική συμφιλίωση και 2) Πως νομίζει, ότι θα ήτανε δυνατή η επάνοδος του Κ.Κ.Ε. εις την νομιμότητα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στα δυο αυτά ερωτήματα δίνει εξαντλητική απάντηση η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πάνω στις δηλώσεις του στρατηγού Πλαστήρα, που έγιναν στις 7/5/1950. Η ανακοίνωση αυτή περιλαβαίνει και τα παρακάτω : «Η ειρήνευση της Ελλάδας είναι ζωτική ανάγκη για τη χώρα και ο πιο μεγάλος πόθος του εργαζόμενου λαού, γιατί απ΄ τον πόλεμο και τη λαϊκή διάσπαση μόνο οι εχθροί του κερδίζουν.
Για να ειρηνεύσει όμως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες αποφασιστικές πράξεις. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να δοθεί γενική δίχως όρους αμνηστία για όλους τους αγωνιστές του λαού από το 1941 ως το 1950. Ο Πλαστήρας αρνείται τη γενική αμνηστία και κρατά ακόμα στα κάτεργά του τον Σαράφη, τον Γαβριηλίδη, τον Κύρκο, τον Πρωϊμάκη, δεκάδες χιλιάδες πατριώτες και τα δικαστήριά του δικάζουν ακόμα σε θάνατο. Πρέπει δεύτερο, ν’ αποκαταστηθούν πλέρια οι δημοκρατικές ελευθερίες. Το δικαίωμα του λαού για ελευθεροτυπία, οργάνωση, συγκέντρωση. Να κατοχυρωθεί η ασφάλεια των πολιτών από την μοναρχοφασιστική αστυνομική τρομοκρατία που βάζει και σήμερα την σφραγίδα της σ’ όλη την ζωή της χώρας. Δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ισοπολιτεία που τάζει ο Πλαστήρας και να μείνουν ατιμώρητα οι φρικαλεότητες που έγιναν στο Μακρονήσι και στ' άλλα κάτεργα, η δολοφονία του Παπαρήγα. Πρέπει όλες οι δημοκρατικές οργανώσεις και τα κόμματα να έχουν ελευθερία λειτουργίας και δράσης. Ιδιαίτερα να καταργηθεί η φασιστική μέθοδος των διορισμών στις διοικήσεις, στα εργατοϋπαλληλικά σωματεία, στους γεωργικούς συνεταιρισμούς και σε όλες τις μαζικές οργανώσεις. Να αποκατασταθούν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, να καθαρίσουν τα συνδικάτα και οι οργανώσεις από τους εργατοκάπηλους, τους καταχραστές και τους τραμπούκους, για να μπορούν οι εργατοϋπάλληλοι και οι άλλοι εργαζόμενοι να ταχτοποιήσουν τα σωματεία τις οργανώσεις τους και τα ασφαλιστικά των ταμεία όπως θέλουν οι ίδιοι δίχως επέμβαση απ' έξω.
Πρέπει τρίτο να αποστρατευθούν τα παιδιά του λαού, να διαλυθούν οι μοναρχοφασιστικές συμμορίες, να χαλιναγωγηθούν τα χαφιεδικά σώματα, να παύσει η εμπόλεμη κατάσταση που αδικαιολόγητα και τεχνητά διατηρεί ο Παπάγος και η στρατοκρατική παλατιανή κλίκα για να διατηρούν το στρατό στα χέρια τους και να μπορούν έτσι ανενόχλητα να συνωμοτούν στα σκοτεινά ενάντια στην ασφάλεια και την ειρήνη ....
Μάνο κάτω απ' αυτές τις ελάχιστες προϋποθέσεις μπορεί να αποκατασταθεί η εσωτερική ειρήνευση. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο λαός και οργανώσεις του λεύτερα να συνεχίσουν την πάλη τους για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, για την απαλλαγή της Ελλάδας από τον πλουτοκρατικό αφανισμό και απ' την αμερικανοκρατία, την κύρια σήμερα αιτία για τα βάσανα του λαού και την κακοδαιμονία της Ελλάδας. Μόνο έτσι μπορεί ο λαός να ξεσηκωθεί κι αυτός μαζί με όλους τους λαούς της γης για να κατοχυρώσει το πρώτιστο αγαθό του την ειρήνη που τόσο ξετσίπωτα υπονομεύουν οι αμερικανοάγγλοι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι εμπρηστές.
Η επάνοδος του ΚΚΕ στην νομιμότητα δεν μπορεί νάναι ζήτημα παζαρέματος και διαπραγματεύσεων στο προσκήνιο. Το ΚΚΕ είναι μαζικό λαϊκό κόμμα. Η δίωξή του σημαίνει δίωξη του λαού. Η συμμετοχή του στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ύψιστη εθνική ανάγκη και ανταποκρίνεται στα πιο ζωτικά συμφέροντα του λαού. Με το ΚΚΕ εκτός νόμου δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, λεύτερη δημοκρατική ζωή, κίνηση και πάλη του λαού για το ψωμί του, για τη δημοκρατία, για την εθνική ανεξαρτησία, για την ειρήνη. Με το ΚΚΕ εκτός νόμου κυριαρχεί στον τόπο ανεξέλεγκτα η κεφαλαιοκρατία, η αμερικανοκρατία, η παλατιανή στρατοκρατική κλίκα του Βεντήρη-Παπάγου. Αυτό σημαίνει για τον λαό πείνα, ανεργία, τρομοκρατία, σκλαβιά και πόλεμο. Να γιατί η λεύτερη πολιτική ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ είναι ύψιστο συμφέρον για την Ελλάδα και το λαό. Εννοείται ότι η διατήρηση του ΚΚΕ εκτός του μοναρχοφασιστικού και τρουμανικού νόμου δεν εμποδίζει σε καμιά περίπτωση το ΚΚΕ να κάνει το χρέος του προς το λαό και την πατρίδα γιατί δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, που να μπορεί να εξαναγκάσει το ΚΚΕ σε πολιτικό μαρασμό και απραξία. Είδαμε τι δείξαν οι εκλογές ύστερα από τον τετράχρονο αιματηρό αφηνιασμό της αντίδρασης παρά τις συνθήκες αποκλεισμού κάθε ελευθερίας που έγιναν.
Το ΚΚΕ είναι τεράστια και ακατανίκητη δύναμη. Όσο υπάρχει εργατική τάξη, όσο υπάρχει αγροτιά, όσο υπάρχουν εργαζόμενες μάζες και λαός, αυτά δεν μπορούν ποτέ να εκμηδενιστούν, θα υπάρχει και θα δρα το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ είναι σάρκα απ’ τη σάρκα και σώμα απ’ το σώμα του λαού.
ΕΡΩΤΗΜΑ: 3) Στην περίπτωση αυτή εννοείτε το ΚΚΕ θα εκήρυσσε τον τερματισμό του πολέμου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Το ΚΚΕ ούτε άρχισε, ούτε συνεχίζει τώρα τον εμφύλιο πόλεμο. Στο τελευταίο αυτό ζήτημα η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Οχτώβρη του 1949 πήρε ξεκάθαρη θέση εγκρίνοντας προηγούμενη θέση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Να τι λέει σχετικά στην απόφασή της η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ: «Να σταματήσει σήμερα τον ένοπλο αγώνα αφήνοντας μόνο μικρά παρτιζάνικα τμήματα σαν μέσο πίεσης για όσο το δυνατό περισσότερο εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου με βάση τις προτάσεις της ΣΕ και σαν μορφή άμυνας εναντίον του δολοφονικού οργίου των κρατικών και παρακρατικών οργάνων του μοναρχοφασισμού». Έτσι η θέση της 6ης Ολομέλειας είναι καθαρή. Το ΚΚΕ διατηρεί βασικά άθικτες τις δυνάμεις του μέσα στη χώρα. Και αν θα ειρηνεύσει πραγματικά ο τόπος ή θα αναγκαστεί πάλι ο λαός να υπερασπιστεί τη ζωή, την τιμή, την περιουσία, με τα ίδια μέσα που του τα επιβουλεύονται οι εχθροί, οι εκμεταλλευτές, οι δυνάστες του ντόπιοι και ξένοι είναι ένα ζήτημα που εξαρτάται από το αν θα γίνει όσο γίνει και πότε θα γίνει ο εκδημοκρατισμός της χωράς για να αποχτήσει ο λαός την δυνατότητα να φροντίσει για το ψωμί του, για το σπίτι του, για τη ζωή, για την πατρίδα του και για την ειρήνη και την ησυχία του.
ΕΡΩΤΗΜΑ: 4) Να καθορισθεί το κατώτατο όριο των υποχωρήσεων του ΚΚΕ στα ζητήματα της εξωτερικής πολίτικης της χώρας, στις σχέσεις της Ελλάδας με την Αμερική και τους Βόρειους γείτονες για την διείσδυση του Δυτικού κεφαλαίου και σχετικά με την κοινωνική πολίτικη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δεν μπαίνει ζήτημα υποχωρήσεων του ΚΚΕ στα ζητήματα της εξωτερικής πολίτικης της χώρας, στις σχέσεις με την Αμερική κλπ. Το ζήτημα που μπαίνει είναι ο καθορισμός εθνικής λαϊκής εξωτερικής πολίτικης. Η κακοδαιμονία της Ελλάδας και του λαού μας τα τελευταία πέντε χρόνια οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αμερικανοαγγλική ιμπεριαλιστική επέμβαση και ανάμιξη στα εσωτερικά μας. Για να λείψει η κακοδαιμονία αυτή πρέπει να λείψει ολοκληρωτικά, απόλυτα, ολόπλευρα αυτή η επέμβαση και ανάμιξη. Οι αμερικάνοι και άγγλοι πρέπει να φύγουν απτήν Ελλάδα μ’ όλες τις αποστολές, τις επιτροπές, τους σύμβουλους και γκαουλάϊτέρ τους. Κάτω απ’ αυτήν την προϋπόθεση θα μπορέσει ο λαός λεύτερα και κυριαρχικά να καθορίσει και την εθνική εξωτερική πολιτική του. Αυτή μπορεί να στηριχθεί πάνω στον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας μας, της ακεραιότητάς μας, των κυριάρχων δικαιωμάτων μας. Μόνο πάνω στη βάση του αλληλοσεβασμού και της πλέριας ισοτιμίας μπορούν και πρέπει να ανοικοδομηθούν οι σχέσεις μας, διπλωματικές, πολιτικές, οικονομικές, εμπορικές, εκπολιτιστικές μ’ όλες τις χώρες. Υποχώρηση στο κεφάλαιο αυτό σημαίνει αποικοποίηση, σκλαβιά, χρησιμοποίηση του ελληνικού αίματος για τα ξένα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όλες δηλαδή τις συμφορές που μας έφερε η αμερικανοκρατία. Το ύψιστο λαϊκό και εθνικό συμφέρον, απαιτεί στενή συνεργασία και φιλία με την ομόδοξη μεγάλη δύναμη, τη Σοβιετική Ρωσία, την Άγια Ρωσία, που πάντα αιώνες ολόκληρους στάθηκε φίλος, προστάτης, συμπαραστάτης και υπερασπιστής της χώρας και του λαού. Το ίδιο συμφέρον επιβάλλει αδελφική φιλία και συνεργασία με τις γειτονικές μας Λαϊκές Δημοκρατίες. Αντί για μια τέτοια λαϊκή, εθνική εξωτερική πολιτική ο μοναρχοφασισμός, η αμερικανοκρατία και το τωρινό όργανό τους η κυβέρνηση του κέντρου του στρατηγού Πλαστήρα, εφαρμόζουν μια έξαλλη θανάσιμη για την Ελλάδα και το λαό αντισοβιετική και αντιλαϊκοδημοκρατική εξωτερική πολίτικη. Και σφυρηλατούν τώρα με τον τυχοδιώκτη Τίτο τον άξονα Αθηνά-Βαλιγραδι σαν το στρατιωτικοπολεμικό όργανο της περιοχής αυτής. Έτσι βαδίζουμε κατά γκρεμού. Γι' αυτό διακαής πόθος του λαού είναι η ειρήνη. Αυτοί όμως ετοιμάζουν την σφαγή του, τον πόλεμο. Εμείς δηλώνουμε καθαρά, κοφτά, σταράτα. Γελοιοποιούνται όσοι πιστεύουν, ότι μπορούν να στρέψουν το λαό μας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το δοκιμάσαν αυτό οι Ράλληδες, οι Τσολάκογλου, οι Γονατάδες, μαζί με το Χίτλερ. Σπάσανε όμως τα μούτρα τους. Ο λαός της Ελλάδας καμιά φορά δεν θα πολεμήσει ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Τάφος, νέος τάφος θα είναι αυτό για όποιον το θελήσει.
ΕΡΩΤΗΜΑ: 5) Το ΚΚΕ νομίζει σκόπιμο ή απαραίτητο να γίνουν νέες εκλογές και κάτω από ποιους όρους θα κατήρχετο και η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα για να πάρει μέρος στις νέες αυτές εκλογές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όταν θα πραγματοποιούνταν οι προϋποθέσεις που βάζει η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πάνω στις δηλώσεις του στρατηγού Πλαστήρα στις 7 Μάη 1950, θα μπορούσαν μέσα σε τρεις με τέσσερεις μήνες να γίνουν λεύτερες και αδιάβλητες εκλογές με αναλογική. Στις εκλογές αυτές το ΚΚΕ θα έπαιρνε μέρος. Θα έπαιρνε μέρος στις εκλογές και η ηγεσία του ΚΚΕ. Λάθος τοποθετείται το ζήτημα, αν θα κατήρχετο και η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα, γιατί ανεξάρτητα από το που βρίσκονται κάθε φορά ορισμένα πρόσωπα, η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται και ασκείται πάντα στην Ελλάδα
21-6-1950

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ σ. Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ Κ.Κ. ΙΤΑΛΙΑΣ

ΡΕΕ. 18. Ο σ. Ν. Ζαχαριάδης εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ έστειλε θερμό ευχαριστήριο γράμμα προς την ηγεσία του ΚΚ της Ιταλίας.
 
Το γράμμα λέει:
 
Εκφράζω την ευγνωμοσύνη του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού για τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις αλληλεγγύης και προλεταριακό διεθνισμό του εργαζόμενου λαού της Ιταλίας προς τον ελληνικό λαό, που αγωνίζεται ενάντια στην βαρειά κυριαρχία των αμερικανών γιάγκηδων. Η αληθινή φωνή της Ελλάδας είναι η φωνή του εθνικού μας ήρωα Ν. Μπελογιάννη που μπροστά στο θάνατο βροντοφώναξε αλύγιστος τη θέληση του ελληνικού λαού, να παλαίψει για την Ειρήνη, τη Λευτεριά και την Εθνική Ανεξαρτησία.»
 
Στο γράμμα του ο σ. Ζαχαριάδης εκφράζει επίσης τις ευχαριστίες του ΚΚΕ και προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας και στον ηγέτη του Πιέτρο Νίνι για την αλληλεγγύη του στην καμπάνια για τη σωτηρία του Ν. Μπελογιάννη.
 
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», Σάββατο 19 Απρίλη 1952, αρ.φυλ. 565, σελ. 1

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 5.12.1952

Σήμερα οι λαοί της ΕΣΣΔ μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου σημειώνουν τη 15η επέτειο του Σταλινικού Συντάγματος.

Το Σταλινικό Σύνταγμα, που το σχέδιό του, ύστερα από πεντέμισι μηνών παλλαϊκή συζήτηση εισηγήθηκε ο σ. Στάλιν στο VIII έκτακτο συνέδριο των Σοβιέτ το Νοέμβρη του 1936 και εγκρίθηκε και ψηφίστηκε από το VIII συνέδριο των σοβιέτ στις 5 Δεκεμβρίου του 1936, είναι έκφραση και κατοχύρωση των μεγαλειώδικων νικών του σοβιετικού λαού που πραγματοποίησε με τη καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος και την ισχυρή θέληση και το κολοσσιαίο οργανωτικό ταλέντο του εμπνευστή και καθοδηγητή των λαμπρών νικών του σ. Στάλιν. Είναι η έκφραση της νίκης του καινούργιου πάνω στο παλιό, του σοσιαλισμού πάνω στον καπιταλισμό. Της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με το πέρασμα των μέσων παραγωγής στα χέρια του λαού, που ενώ στα χέρια των καπιταλιστών αποτελούν μέσα εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τώρα δημιούργησαν τη βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου δεν βασιλεύει πια κρίση και ανεργία, αθλιότητα και καταστροφή, μα η δυνατότητα μιας εύπορης και πολιτισμένης ζωής για όλους τους πολίτες.

Δεν υπάρχουν πια δυο εχθρικές τάξεις, οι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, που τα συμφέροντά τους συγκρούονται μα υπάρχουν δυο φιλικές τάξεις, οι εργάτες και οι αγρότες που χέρι με χέρι στέριωσαν το σοσιαλισμό και τώρα επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για καινούργιες νίκες, για την οικοδόμηση του κομμουνισμού.

Το Σταλινικό Σύνταγμα, είναι το πιο δημοκρατικό σύνταγμα σ' όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το Σταλινικό σύνταγμα όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από έθνη και φυλές έχουν ίσα δικαιώματα στην οικονομική, κοινωνική, κρατική και εκπολιτιστική ζωή της κοινωνίας. Η ισοτιμία των πολιτών είναι νόμος απαράβατος. Όλοι έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα ανεξάρτητα από το αν μένουν «μόνιμα» ή «προσωρινά» σ' ένα μέρος, αν είναι άνδρας ή γυναίκα, ανεξάρτητα από την περιουσιακή του κατάσταση, από το αν είναι μορφωμένος ή όχι. Το Σταλινικό Σύνταγμα εξασφαλίζει το δικαίωμα της δουλειάς σ' όλους τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, που είναι ικανοί για δουλειά και την θεωρεί υποχρέωση και καθήκον τιμής σύμφωνα με την διατύπωση «όποιος δεν δουλεύει δεν τρώει». Κάθε σοβ. πολίτης έχει το δικαίωμα της ανάπαυσης, της μόρφωσης, της υλικής εξασφάλισης των γηρατειών κλπ. Εγγυάται την ελευθερία του λόγου του τύπου των συνελεύσεων, το απαραβίαστο της προσωπικής ελευθερίας και της κατοικίας. Το Σταλινικό Σύνταγμα παρέχει άσυλο σε ξένους πολίτες που διώκονται γιατί υπεράσπισαν τα συμφέροντα των εργαζομένων και γιατί πήραν μέρος σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.

Δίπλα στα δικαιώματα του Πολίτη που κατοχυρώνει, το Σταλινικό σύνταγμα επιβάλλει σ' όλους τους πολίτες την υποχρέωση να σέβονται τους νόμους, να τηρούν την πειθαρχία στη δουλειά, να σέβονται, να φυλάν τη σοσιαλιστική ιδιοχτησία και να υπερασπίζονται τη σοσιαλιστική Πατρίδα.

Όλα αυτά τα δικαιώματα του Πολίτη, το Σταλινικό σύνταγμα, που προς τιμήν του δημιουργού του πήρε το όνομά του, δεν περιορίζεται μόνο να το διακηρύξει μα εξασφαλίζει και όλους τους όρους που είναι απαραίτητοι για την άσκησή τους.

Το δικαίωμα της δουλειάς εξασφαλίστηκε στην ΕΣΣΔ με την σχεδιασμένη οικονομία και την εξάλειψη της ανεργίας.

Η ΕΣΣΔ ξεμπέρδεψε μια για πάντα με τη μάστιγα αυτή που δέρνει όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Στην ΕΣΣΔ σήμερα εκδίδεται ο πιο προοδευτικός τύπος του κόσμου που φωτίζει τα προβλήματα των εργαζομένων και τους δείχνει το δρόμο για μεγαλύτερες νίκες. Λαμπρή έκφραση του δημοκρατικού πνεύματος που διαποτίζει το «Σταλινικό Σύνταγμα», είναι η δραστήρια συμμετοχή των σοβιετικών λαών στις εκλογές για την ανάδειξη των Σοβιέτ.

Οι εκλογές στην ΕΣΣΔ έχουν τον χαρακτήρα παλλαϊκής γιορτής. Στις εκλογές της ΕΣΣΔ το 1950 πήραν μέρος τα 99,98 % των εκλογέων.

Σ' όλους είναι γνωστό πως και τα αστικά συντάγματα μιλάνε για τα τυπικά δικαιώματα των πολιτών, όμως στην πράξη περιορίζονται μόνο στην απλή διακήρυξή τους χωρίς να εξασφαλίζουν τους όρους για την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων. Και όταν αυτές τις πιο στοιχειώδικες ελευθερίες τις χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι για να εξασφαλίσουν το δικαίωμά τους στη ζωή, τότε δεν διστάζουν να τις καταργήσουν παραβιάζοντας ωμά και ξετσίπωτα το σύνταγμα που οι ίδιοι διακήρυξαν.

Η λεγόμενη «αμερικάνικη δημοκρατία» στερεί ουσιαστικά το δικαίωμα της εκλογής απο εκατοντάδες εκατομμύρια Νέγρους. Στις ΕΠΑ δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, συγκεντρώσεων, τύπου κλπ. Το γεγονός πως στις καπιταλιστικές χώρες εκδίδονται ένα πλήθος εφημερίδες, δεν είναι απόδειξη της ελευθερίας του τύπου όπως αυτοί πιπιλίζουν συχνά.

Ο τύπος στα χέρια των καπιταλιστών γίνεται όπλο εξαπάτησης των εργαζομένων και μέσο με το οποίο επιδρούν πάνω στις μάζες για την εξασφάλιση των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων.

Ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος μαστίζεται από την ανεργία. Στις ΕΠΑ υπάρχουν 18 εκατομμύρια άνεργοι και μισοάνεργοι, στην Ιαπωνία 10 εκατομμύρια, στη Δ. Γερμανία περίπου 2 εκατομμύρια.

Στη βιτρίνα της «αμερικάνικης δημοκρατίας», στη μοναρχοφασιστική Ελλάδα, πνίγεται κάθε δημοκρατική εκδήλωση και τσαλαπατούνται κάθε φορά και οι πιο στοιχειώδικες ελευθερίες που δίνει κι αυτό το σύνταγμα. Σήμερα στην Ελλάδα το νόμιμο καθεστώς είναι το καθεστώς της πείνας, της βίας, της τρομοκρατίας και του αίματος. Πάνω από 350 χιλιάδες είναι οι άνεργοι ο λαός είναι βουτηγμένος στη πείνα και στην εξαθλίωση.

Αυτή είναι η πολιτική της «αμερικάνικης δημοκρατίας» που δουλικά εφαρμόζουν οι μοναρχοφασίστες, πολιτική πείνας, εξανδραποδισμού, εθνικής ταπείνωσης και πολεμικού ξολοθρεμού.

Όμως ο λαός της Ελλάδας όπως και όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί, βλέπουν πως εκείνο που είναι το όνειρό τους και για κείνο που έδωσαν αίμα και θυσίες είναι πια πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ και τώρα γοργά και σίγουρα θεμελιώνεται και σε μια σειρά χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Αν για το σοβιετικό λαό το Σταλινικό Σύνταγμα εκφράζει τη νίκη στο μέτωπο της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας και δυναμώνει τη πίστη στις δυνάμεις του, που τις συγκεντρώνει και τις κατευθύνει τώρα για τα μεγάλα έργα του κομμουνισμού, για το λαό μας είναι το πρόγραμμα δράσης του και το μεγάλο κατηγορώ ενάντια στο μοναρχοφασισμό και τους αφέντες τους γιατί τους λέει, και ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους, πως ο σοσιαλισμός και η δημοκρατία είναι ακατανίκητοι.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΟΡΟΣΗΜΟ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 30.03.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Πριν έξη χρόνια τη νύχτα 30 προς 31 του Μάρτη 1946, οι αστραπές του Λιτόχωρου έδειχναν το δρόμο, πού πρεπε ν’ ακολουθήσει ο λαός μας, μια και οι άγγλοι κατακτητές και οι γραικύλοι της Αθήνας απόκλειαν κάθε δυνατότητα για ομαλό δημοκρατικό ξετύλιγμα της χώρας.

Τριάμισι χρόνια ο Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας, γέννημα και θρέμμα και σάρκα από τη σάρκα του λαού μας, κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ, αγωνίζεται με πείσμα και ηρωισμό απ’ τη μια ως την άλλη άκρια της Ελλάδας για την προκοπή και τη λευτεριά του λαού. Η νεοελληνική ιστορία δεν έχει να δείξει άλλη πιο λαμπρή σελίδα ηρωισμού και δόξας.

Τριάμισι χρόνια η δημοκρατική ανθρωπότητα με θαυμασμό και αγάπη παραστέκει τον τιτάνιο αγώνα ενός μικρού λαού, που ζωσμένος τ΄ άρματα παλεύει ενάντια σ΄ ένα πανίσχυρο εχθρό για τη ζωή και τη λευτεριά του. Στριμώχνονται οι μοναρχοφασίστες δήμιοι κάτω απ’ τα δυνατά χτυπήματα του ΔΣΕ, πανικοβάλλονται, φτάνουν στο χείλος της καταστροφής. Η νίκη περίλαμπρη θα στεφάνωνε τα όπλα του ΔΣΕ και ο λαός λυτρωμένος από κάθε σκλαβιά θα οικοδομούσε το μέλλον του. Μα ο ΔΣΕ δεν νίκησε. Δεν μπόρεσε να πετύχει την απελευθέρωση της Πατρίδας μας απ’ τους αγγλοαμερικάνους καταχτητές και το μοναρχοφασιστικό καθεστώς των αστικοτσιφλικάδων εθνοπροδοτών. Τα λάθη μας και ιδιαίτερα η μη λύση του προβλήματος των εφεδρειών, η αμερικάνικη επέμβαση και η προδοσία του προβοκάτορα Τίτο ανάγκασαν το ΔΣΕ σε μια προσωρινή υποχώρηση, με ανέπαφες τις κύριες δυνάμεις του, με ακλόνητη τη πίστη του στη Νίκη, στο θρίαμβο της λαϊκής υπόθεσης. Γιατί οι μοναρχοφασίστες δεν τον νίκησαν. Γιατί η χρόνια κρίση τους και μετά τη «νίκη» τους στο Βίτσι – Γράμμο στα 1949 συνεχίστηκε και οξύνθηκε παρά πέρα. Γιατί τα προβλήματα του λαού μένουν ακόμα άλυτα. Γιατί τα τα ιδανικά για τα οποία πάλεψε ο ΔΣΕ μένουν απραγματοποίητα. Γιατί ο λαός μας κάτω απ ‘ τις καινούργιες συνθήκες, που δημιούργησε η ήττα μας, συνεχίζει αδούλωτος, περήφανος και ακατάβλητος τη πάλη του. Γιατί στον αγώνα μας έχουμε συμπαραστάτη το ακατανίκητο στρατόπεδο της ειρήνης, που επικεφαλής του έχει την κραταιά Σοβιετική Ένωση και το Μεγάλο Στάλιν. Γι’ αυτό θα νικήσουμε. Γι’ αυτό τα ιδανικά του ΔΣΕ θα γίνουν πραγματικότητα. Ο λαός μας θα καταχτήσει το δίκιο και τη Λευτεριά του.

Αυτή την πίστη του θα διαδηλώσει σήμερα τιμώντας την 6η επέτειο απ’ την έναρξη του β! ένοπλου αγώνα του. Μαζί του κι’ εμείς οι εκπατρισμένοι αγωνιστές προϋπαντάμε την επέτειο του Λιτόχωρου με την απόφαση για καινούργιες επιτυχίες στην πραγματοποίηση των καθηκόντων της δουλειάς και της μόρφωσης. Για να σταθούμε άξιοι των αγώνων του ηρώα λαού μας. Άξιοι του αδάμαστου λαϊκού ηρώα Ν.Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Για μια λεύτερη χαρούμενη αυριανή Ελλάδα.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 28.07.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ
 
Αγάπησες και δόθηκες μα πάθος στον αγώνα
με τη γυναικεία σου ψυχή μια φλόγα μυστική.
Δεν έσκυψες το μέτωπο, δε λύγισες το γόνα,
μ' αντρίκιο θάρρος πάλεψες, Ηλέκτρα ηρωική.
Μάνα, που σφιχταγκάλιασες στο μητρικό παλμό σου
όλες μαζί ξεχωριστά τις μάνες τις πικρές.
Και τα παιδιά τους λάτρεψες όμοια με το δικό σου,
που σ' εξορίες τ' ανάθρεψες και μαύρες φυλακές.
Μια φλογισμένη ήσουν καρδιά για του λαού το πόνο
γι' αυτό υψωνόσουν, πύρινη ρομφαία μπρος στη σκλαβιά.
Κι' απτήν γιγάντια αγάπη σου αντλούσες μίσος,
μόνο για κείνους που βασάνιζαν γυναίκες και παιδιά.
Κι' ω! πόσο στάθηκες ψηλά στου μαρτυρίου την ώρα.
Αδάκρυτη, ανυπόταχτη, σε καίγαν ζωντανή
κι' εσύ απτίς φλόγες σου έβλεπες να βγαίνει λαμπροφόρα
η πλάση που ονειρεύτηκες. Ηλέκτρα ηρωική.

ΕΤΣΙ ΕΖΗΣΕ ΚΙ' ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ

Η Ηλέκτρα γεννήθηκε το 1912. Μαθήτρια ακόμη, προσπάθησε να καταλάβει γιατί άλλοι είναι φτωχοί και άλλοι πλούσιοι. Έρχεται σ' επαφή μ' ένα κομμουνιστή κι' αυτός της ξεκαθαρίζει τις πρώτες αμφιβολίες. Στα 13 της χρόνια γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Ιδρύει μικρούς ομίλους και στέλνει βοηθήματα στους εξόριστους της Ανάφης. Το 1931 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Παίρνει δραστήριο μέρος στο γυναικείο κίνημα, οργανώνει συγκεντρώσεις και πρωτοστατεί στις απεργίες. Περιοδεύει σε επαρχιακά κέντρα. Το 1933 οργανώνει και καθοδηγεί το Πανελλαδικό αντιφασιστικό συνέδριο των γυναικών. Βγαίνει αντιπρόσωπος για το Παγκόσμιο γυναικείο συνέδριο που έγινε στο Παρίσι. Το 1935 γίνεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Αργότερα πιάνεται από τη Μεταξική διχτατορία και κλείνεται για δυο χρόνια στα μπουντρούμια.

Επικεφαλής των φυλακισμένων γυναικών οργανώνει μαθήματα και δεν σταματά τον αγώνα ενάντια στο 4 Αυγουστιανό καθεστώς. Μετά την αποφυλάκισή της ξαναπιάνεται στη Θεσσαλονίκη και φυλακίζεται. Η Γερμανική κατοχή τη βρίσκει εξόριστη στην Ανάφη.

Εκμεταλλευόμενη τη πάθησή της (έπασχε από έλκος στομάχου) κατορθώνει να μεταφερθεί στην Αθήνα.

Το Σεπτέμβρη του 1942 δραπετεύει και ρίχνεται ολόψυχα στον αγώνα ενάντια στους φασίστες καταχτητές.

Ο Ελληνικός λαός αρχίζει να οργανώνει την αντίστασή του και η Ηλέκτρα προσφέρει ακούραστα πολύτιμες υπηρεσίες. Δουλεύει στη «Λεύτερη Νέα» και στη νεολαία. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ πέρασε στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΠΟΝ.

Το Κόμμα, εκτιμώντας τις υπηρεσίες και τις ικανότητές της την κάνει μέλος της Κ.Ο.Α [Κομμουνιστική Οργάνωση Αθήνας] και δουλεύει υπεύθυνη της διαφώτισης. Σεμνή, λαϊκή, γελαστή πάντα, γνωρίζει το καινούργιο που φέρνει η ζωή, προσαρμόζεται, βοηθά τους συντρόφους της, είναι στοργική μητέρα, αγάπα τον άνδρα της. Όταν όμως ο άνδρας της έγινε προδότης, δεν διστάζει να τον χωρίσει. Όσοι γνώρισαν την Ηλέκτρα δεν την ξεχνούν. Όμως πάνω στο κατακόρυφο της δράσης της, το 1944, πιάνεται από όργανα της Γκεστάπο. Βασανίζεται απάνθρωπα από τους δολοφόνους της Ειδικής ασφάλειας και την Γκεστάπο, μα κρατάει στάση παλικαρίσια. Δεν μαρτυρά ούτε προδίδει τα μυστικά της οργάνωσης. Βασανίζοντάς την την ρωτούσαν.

Ποια είσαι; Η Ηλέκτρα απαντούσε περήφανα
- Ελληνίδα.
- Από που είσαι;
- Από την Αθήνα
-Που κατοικείς;
- Στην Ελλάδα.
- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;
- Έλληνες.
- Για ποιον δουλεύεις;
- Για τον Ελληνικό λαό.

Με αυτά της τα λόγια οι δήμιοι αφρίζουν και δυναμώνουν τα μαρτυρία.

Την κρέμασαν γυμνή και την χτυπούσαν. Την βάλανε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα κ.α μα δε κατόρθωσαν οι [δυσανάγνωστη λέξη] της Ειδικής να λυγίσουν την Ηλέκτρα, που περήφανα αντιμετώπισε τη σαδιστική τους μανία.

Και το πρωί της 26 Ιούλη 1944 την περιέχυσαν με οινόπνευμα και αφού την έκαψαν ζωντανή, την πέταξαν απ' το παράθυρο της «Ειδικής» στο δρόμο.

Η Ηλέκτρα μπήκε στο πάνθεο των ηρώων του Κόμματός μας και του Ελληνικού λαού.

Η ΠΔΚ με απόφασή της καθιέρωσε το μετάλλιο «Ηλέκτρα» που απονέμεται στις ηρωίδες μαχήτριες γυναίκες.

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΝΕΑ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΣΤΗ Λ.Δ. ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 2.09.1952

Το υπουργικό Συμβούλιο της Λ.Δ. της Βουλγαρίας και η Κ.Ε. του ΚΚ Βουλγαρίας έβγαλαν απόφαση για ελάττωση από 1-9-52 των κρατικών λιανικών τιμών στα προϊόντα διατροφής και στα εμπορεύματα πλατιάς κατανάλωσης.

Αυτή η νέα, δεύτερη στη φετινή χρονιά, ελάττωση των τιμών γίνεται πάνω στη βάση των επιτυχιών που σημείωσε η λαϊκή οικονομία της χώρας, λέει η απόφαση.

Οι τιμές στο ψωμί και στα άλευρα ελαττώθηκαν σχεδόν κατά το 1/3. Στο γάλα και στα γαλακτερά από 10-18%. Στο λάδι και στο βούτυρο απο 6-14%. Σημαντικά ελαττώθηκαν οι τιμές στο κρέας, τα πουλερικά, τα αυγά, στα φρούτα, τη ζάχαρη, στα βαμβακερά, μεταξωτά, και μάλλινα υφάσματα. Στα υποδήματα, ραδιόφωνα, ποδήλατα. Κατά μέσο όρο 12% ελαττώθηκαν οι τιμές στα βιβλία.

Σ' αποτέλεσμα της νέας ελάττωσης των τιμών, οι εργαζόμενοι της Βουλγαρίας κερδίζουν 1 δισεκατομμύριο 250 εκατομμύρια λέβα. Μαζι με τα 800 εκατομμύρια λέβα που είχαν κερδίσει το Μάη σ' αποτέλεσμα της κατάργησης των δελτίων και της ελάττωσης των κρατικών λιανικών τιμών, ο πληθυσμός κερδίζει συνολικά απ' την ελάττωση των τιμών 2 δισεκατομμύρια 500 εκατομμύρια λέβα.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 22.08.1952
Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒ. ΛΑΟΥ
Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ
Ε. ΚΑΣΙΜΟΦΚΙ
Σ' εκατομμύρια γυναίκες, στις καπιταλιστικές χώρες, μόλις ξυπνήσουν το πρωί, μπαίνει το αδυσώπητο ερώτημα : «Τι γίνεται με τις τιμές, μήπως ανεβήκαν πάλι;». Σ' αυτό προστίθεται και μια άλλη φοβερή ανησυχία. «Τι θα γίνει αν μ' απολύσουν ξαφνικά και μείνω άνεργη; Αφού και τώρα μόλις τα βολεύω με τα λεφτά που παίρνω!»
Τίποτα παρόμοιο δεν υπάρχει κι' ούτε μπορεί να υπάρξει στη σοβιετική μας χώρα. Ο σοβιετικός άνθρωπος έχει πεποίθηση για την αυριανή του μέρα, για το μέλλον του. Δεν τον απειλεί η ανεργία που από πολύ καιρό ξεχάσαμε και τ' όνομά της στη χώρα μας.
Τις σοβιετικές γυναίκες δεν τις ανησυχεί η σκέψη πως είναι δυνατό ν' ανέβουν οι τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αντίθετα είναι σίγουρες πως η πτώση των τιμών θα συνεχιστεί.
Η πολιτική της συνεχούς πτώσης των τιμών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της σταλινικής φροντίδας για την ευημερία του σοβιετικού λαού.
Παρά τα βαριά τραύματα που κατάφεραν στη χώρα μας οι χιτλερικοί, το σοβιετικό κράτος κατόρθωσε, μέσα σε δυο χρόνια μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, να καταργήσει τα δελτία διανομής στα τρόφιμα και τα βιομηχανικά είδη και να κατεβάσει τις τιμές λιανικής πώλησής τους.
Συχνά, στις αστικές εφημερίδες ανάμεσα στις άλλες συκοφαντίες και ψευτιές για τη Σοβιετική Ένωση, βλέπεις προσπάθειες των πουλημένων κοντυλοφόρων ν' αποδείξουν πως οι τιμές στη χώρα μας δεν πέφτουν. Αυτή είναι η επιθυμία των κυρίων ιμπεριαλιστών. Πολύ θάθελαν να φρενάρουν το ανέβασμα της ευημερίας του σοβιετικού λαού, μα ευτυχώς αυτό δεν είναι του χεριού τους.
Μετά το τέλος του πολέμου, με απόφαση της Σοβιετικής κυβέρνησης και της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος, οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πλατιάς κατανάλωσης ελαττώθηκαν στη χώρα μας πέντε φορές.
Την 1η Απρίλη φέτος κατέβηκαν οι τιμές στο αλεύρι και το ψωμί 12 – 15 %, στο κρέας και τα προϊόντα κρέατος 15 – 20 %, στο βούτυρο, το τυρί και τα προϊόντα από γάλα 10 – 30 %, στη ζάχαρη και τα είδη ζαχαροπλαστείου και μπακαλικής 10 -20 %, στα φρέσκα και κονσερβοποιημένα φρούτα 10 – 20 % καθώς και σε σειρά άλλων εμπορευμάτων. Επίσης κατέβηκαν κατά 18 % οι τιμές των βιβλίων και των διδακτικών.
Αυτή η 5η κατά σειρά πτώση των τιμών, ανέβασε ακόμα πιο ψηλά τα πραγματικά μεροκάματα των εργατών και τους μισθούς των υπαλλήλων.
Με τα ίδια λεφτά που, μετά την πρώτη πτώση των τιμών στο τέλος του 1947, μπορούσε κανείς ν' αγοράσει ένα κιλό απ' το πασίγνωστο ρούσικο χαβιάρι, στο 1949 μπορούσε κανείς ν' αγοράσει, εκτός το κιλό μαύρο χαβιάρι και 3 κιλά φρέσκο βούτυρο Α! ποιότητας και τώρα με τα ίδια λεφτά μπορείς ν' αγοράσεις ένα κιλό μαύρο χαβιάρι, 4 κιλά φρέσκο βούτυρο, 3 κιλά από το καλύτερο σοβιετικό τυρί και ένα κιλό απ' το καλύτερο σαλάμι.
Με το ίδιο ποσό χρημάτων που στο τέλος του 1947 η νοικοκυρά αγόραζε ένα κιλό χοιρομέρι με το ίδιο ποσό χρημάτων σήμερα αγοράζει ένα κιλό χοιρομέρι, ένα κιλό κότα και ένα κιλό σαλάμι.
Με τα ίδια λεφτά που στο 1947 ήταν δυνατό ν' αγοράσει κανείς ένα ανδρικό ποδήλατο με τα ίδια λεφτά το 1948 αγόραζες το ποδήλατο και ένα ζευγάρι σκαρπίνια. Πέρασε λίγος καιρός κι' είχαμε πάλι πτώση των τιμών. Τώρα με τα ίδια λεφτά εκτός απ' το ποδήλατο και τα σκαρπίνια μπορούσες να αγοράσεις και ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι του σχολείου. Και μετά την νέα πτώση τιμών στο 1951, με τα ίδια λεφτά είχες τη δυνατότητα μαζί με τα παραπάνω ν' αγοράσεις επιπλέον ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια, ένα μεταξωτό φορεματάκι κι' ένα ζευγάρι κάλτσες.
Με τα λεφτά που στο τέλος του 1947 αγόραζες ένα γυναικείο ρολόγι, σήμερα αγοράζεις, το ίδιο ρολόγι, ένα ραδιόφωνο «Ρεκόρντ» με 5 λάμπες, ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι και δυο ζευγάρια κάλτσες.
Το αδιάκοπο ανέβασμα του πραγματικού μεροκάματου του εργάτη, του μισθού του υπαλλήλου και του εισοδήματος του κολχόζνικου, μαζί με τα τεράστια οφέλη που είχαν οι κάτοικοι της χώρας μας από τις πέντε πτώσεις των τιμών, προκαλούν τη συνεχή αύξηση της κατανάλωσης στη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη από τον περασμένο χρόνο οι σοβιετικοί άνθρωποι αγόραζαν είδη ζαχαροπλαστικής, ζάχαρη, βούτυρο, ψάρια, πολύ περισσότερα από όσα αγόραζαν πριν απ' τον πόλεμο. Σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, η κατανάλωση ρολογιών και μηχανών ραψίματος αυξήθηκε τρεισήμισι φορές. Των ποδηλάτων περισσότερο από πέντε και των ραδιοφώνων πάνω από εφτάμιση.
Ακόμα πιο πολύ αυξήθηκε η κατανάλωση στη χώρα μας φέτος. Στο 1ο τρίμηνο του 1952 σε σύγκριση με το 1ο τρίμηνο του περασμένου χρόνου, ο πληθυσμός της χώρας αγόρασε περισσότερα: μεταξωτά υφάσματα 28 %, φωτογραφικές μηχανές 30 %, ραδιόφωνα 32 %, ποδήλατα 100 %.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας αυξαίνει η πούληση και των τροφίμων και των βιομηχανικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι ο σοβιετικός λαός έχει αρκετά λεπτά όχι μόνο για να τρέφεται καλά αλλά και για να προμηθεύεται κάθε χρόνο και πιο πολλά ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, φωτογραφικές μηχανές, μουσικά όργανα, δέκτες τηλεόρασης, ιδιωτικά αυτοκίνητα και άλλα εμπορεύματα.
Γιατί στη Σοβιετική Ένωση είναι κατορθωτή η πτώση των τιμών;
Διότι από καιρό και για πάντα ο σοβιετικός λαός απαλλάχτηκε απ' τους καπιταλίστες και τους τσιφλικάδες. Η παραγωγή σε μας δεν έχει σαν επιδίωξή της το κέρδος και τον πλουτισμό μιας χούφτας εκμεταλλευτών αλλά την ευημερία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν – Στάλιν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όχι μόνο ανοικοδόμησαν τα εργοστάσια και τις φάμπρικες, τα κολχόζ, τα σοβχόζ και τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς που καταστράφηκαν στο πόλεμο, μα κι έχτισαν χιλιάδες καινούργιους, εφοδιάζοντάς τους με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, μηχανές, τόρνους και αυτόματα μηχανήματα σοβιετικής κατασκευής. Από πολύ καιρό η χώρα μας έχει ξεπεράσει το προπολεμικό επίπεδο στη βιομηχανική και γεωργική παραγωγή.
Στο 1951 η παραγωγή κρέατος στην Ε.Σ.Σ.Δ, σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, αυξήθηκε 20 %, της ζάχαρης 38 %, ειδών αλλαντοποιίας 40 %, ειδών ζαχαροπλαστικής 43 %, αλιείας ψαριών 55 %, παραγωγής βουτύρου 60 %.
Στα έξη τελευταία μεταπολεμικά χρόνια η παραγωγή βαμβακερών υφασμάτων στην ΕΣΣΔ αυξήθηκε 2,9 φορές, μάλλινων 3,3 φορές, καλτσών 6,6 φορές και δερμάτινων παπουτσιών 3,7 φορές.
Αδιάκοπα αυξαίνει, στη Σοβιετική Ένωση, η παραγωγή υλικών αγαθών. Και τα αγαθά αυτά δεν κατασταλάζουν στα χέρια των καπιταλιστών και των μαυραγοριτών, που δεν υπάρχουν στη χώρα μας, αλλά πηγαίνουν όλα για την ικανοποίηση των αναγκών ολόκληρης της σοβιετικής κοινωνίας.
Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες, η πολιτική του κυνηγητού των εξοπλισμών, οδηγεί στην ελάττωση της παράγωγης για τις ανάγκες των πολιτών και στην αύξηση των τιμών, η χώρα μας πραγματοποιεί ακλόνητα πρωτοείδωτη σε διαστάσεις ειρηνική οικοδόμηση. Η Σοβιετική Ένωση, όπως είπε ο σ. Στάλιν «δεν περιορίζει, αλλά αντίθετα επεκτείνει την παραγωγή για τις ανάγκες των πολιτών, δεν συμπτύσσει, αλλά αντίθετα αναπτύσσει την οικοδόμηση μεγαλειώδικων υδροηλεκτρικών σταθμών και αρδευτικών συστημάτων, δε σταματά, αλλά αντίθετα συνεχίζει την πολιτική της ελάττωσης των τιμών .... ».
Σε μας η αύξηση της παραγωγής συνοδεύεται απ' την ελάττωση του κόστους παραγωγής των προϊόντων και αυτό μας επιτρέπει να ελαττώνουμε τις τιμές λιανικής πώλησης. Και η ελάττωση των τιμών μαζί με το ανέβασμα της ευημερίας των εργαζομένων οδηγούν στην αδιάκοπη αύξηση της κατανάλωσης στη χώρα μας, στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Δεν εννοείται σοσιαλισμός χωρίς την καθημερινή φροντίδα του κράτους για την ευημερία του λαού. Αυτό αποτελεί σπουδαιότατο νόμο της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 8-04-1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Με καινούργιες χαρές και γέλια γέμισαν ξανά τα σπίτια των σοβιετικών ανθρώπων με τη νέα πέμπτη πτώση των τιμών στα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Αυτό είναι τ’ αποτέλεσμα της ανάπτυξης της βιομηχανικής και γεωργικής παράγωγης, του ανεβάσματος της παραγωγικότητας της δουλειάς, της προσπάθειας για το κατέβασμα του κόστους της παραγωγής σ’ όλα τα προϊόντα. Είναι τ’ αποτέλεσμα του Σοβιετικού καθεστώτος, της φιλειρηνικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης, της φροντίδας του μπολσεβίκικου κόμματος, της Σοβιετικής κυβέρνησης και προσωπικά του ίδιου του σ. Στάλιν για τη ζωή των απλών ανθρώπων, φροντίδας που εμπνέει τους σοβιετικούς εργαζόμενους στην ανάληψη καινούργιων υποχρεώσεων άμιλλας στη γιομάτη αυτοθυσία και ηρωισμό φιλειρηνική δουλειά τους για την πιο γρήγορη οικοδόμηση του κομμουνισμού.

Να τι γράφει, ανάμεσα στ’ άλλα, ο μαραγκός Φ. Πολοβινκιν από την πόλη Μόλοτοφ : «Αύριο φεύγω για ανάπαυση στο Κόσλοβοντσκ με έξοδα του κράτους όπως και χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί μου … Στην Αμερική ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια για να θρέψουν ψείρες, ψύλλους και μικρόβια πανούκλας και χολέρας, ενώ οι άνεργοί της πεθαίνουν απ’ την πείνα και τις αρρώστιες … Εμείς, όπως το είπα και στη Πανενωσιακή Συνδιάσκεψη των οπαδών της ειρήνης, δεν έχουμε καιρό για πολέμους, εμείς οικοδομούμε τον κομμουνισμό. Η καινούργια πτώση των τιμών δείχνει ότι έχουμε νέες επιτυχίες στην οικοδόμηση του κομμουνισμού.

Φωτεινή και χαρούμενη είναι η ζωή μας. Κάθε σοβιετικός άνθρωπος δοξάζει τον αγαπημένο μας Στάλιν για την πατρική στοργή που δείχνει για μας τους απλούς σοβιετικούς δουλευτές.»

Από τη μακρινή Άλμα – Άτα γράφει η Νταχάν Ντιουσένοβα μηχανικός εργοστασίου ζαχαροπλαστικής : «… Στο ότι η κυβέρνησή μας μπόρεσε να κατεβάσει σημαντικά τις τιμές, βρίσκεται η συμβολή κάθε σοβιετικού ανθρώπου που εκτελεί τίμια κ’ ευσυνείδητα το καθήκον του στη δουλειά … τον περασμένο χρόνο ανεβάζοντας την παραγωγικότητα της δουλειάς με την καλύτερη χρησιμοποίηση του τεχνικού εξοπλισμού, το προσωπικό του εργοστασίου μας εξοικονόμησε για το κράτος 836 χιλιάδες ρούβλια. Φέτος θα κάνουμε ότι μπορούμε για νάχουμε καινούργιες επιτυχίες στη δουλειά. Αυτή θάναι η καλύτερη απάντηση για τη στοργή που δείχνει ο σ. Στάλιν για τη χαρούμενη και φωτεινή ζωή του λαού μας»…

Ο εφαρμοστής Τσερνομπρόβκιν για να δει τη διαφορά, έφαγε το μεσημέρι τα ίδια φαγητά που είχε φάει την προηγούμενη μέρα της πτώσης των τιμών και επλήρωσε δυο ρούβλια λιγότερα. Ο Ήρωας της Σοσιαλιστικής δουλειάς Γρ. Κούντινωφ λογάριασε πως μονάχα από τα τρόφιμα της οικογένειάς του θάχει οικονομίες 450 – 500 ρούβλια το μήνα. «Η μπριγκόνα μου – είπε – έπιανε προηγούμενα τη νόρμα 170% τώρα θα τη φτάσουμε στα 200%».

Ο σ. Έφιμωφ ήρθε στο εργοστάσιο πριν 8 μήνες μη έχοντας καμιά ειδικότητα. Τώρα είναι τορναδόρος στη ΙΙΙ γρούπα. Στο χρονικό αυτό διάστημα αγόρασε παλτό, κουστούμι κι’ ένα σωρό τεχνικά βιβλία. «Τώρα – είπε – έχω ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες για ν’ αγοράσω και άλλα πράγματα. Ολόκληρος ο λαός μας θα ζει ακόμα πιο καλά και πιο πλούσια. Ευχαριστώ την κυβέρνηση και το Μεγάλο Στάλιν για την πατριωτική φροντίδα τους για το λαό». Η σερβιτόρισσα σ. Γκρεμπεσίνκοβα που δουλεύει στο λαϊκό εστιατόριο Ν. 11 λέει: «Κάθε χρόνος που περνά και γίνεται η ζωή του λαού μας πιο πλούσια, πιο όμορφη. Το βλέπω στους πελάτες μας και στους τιμοκαταλόγους μας. Σήμερα όλα τα φαγητά είναι πολύ πιο φτηνά από ότι ήταν πριν. Μερικά φαγητά είναι δέκα φορές πιο φτηνά απ’ ότι ήταν μερικά χρόνια πρωτύτερα. Και κοιτάξτε το τιμοκατάλογό μας πόσο πλούσια είναι η εκλογή που μπορεί να κάνει ο πελάτης».

Στο βιβλιοπωλείο Νο 92 της Μόσχας πουληθήκαν τη μέρα της πτώσης των τιμών μιάμιση φορά περισσότερα βιβλία από τις προηγούμενες μέρες. Στο βιβλίο προτάσεων του βιβλιοπωλείου η παιδαγωγός σ. Μακαρήτσεβα έγραψε : «Εμείς οι σοβιετικοί άνθρωποι ξέρουμε σε τι άθλια κατάσταση βρίσκονται οι εργαζόμενοι των καπιταλιστικών χωρών … Οι τιμές εκεί ανεβαίνουν, η ανεργία αυξάνει, μεγαλώνει η πείνα και η αθλιότητα. Οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν ν’ ανάψουν καινούργιο παγκόσμιο πόλεμο. Μη έχοντας εμπιστοσύνη στους στρατιώτες τους κάναν συμμάχους τους τα μικρόβια της χολέρας και της πανούκλας. Με οργή και αποτροπιασμό άκουσαν αυτή την είδηση οι σοβιετικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι της δημιουργικής δουλειάς, που σκοπό βάζει την ειρήνη, την αφθονία και την ευτυχία. Η καινούργια κατά σειρά πτώση των τιμών, είναι ακόμα μια λαμπρή απόδειξη της Σταλινικής φροντίδας για την ευτυχία του λαού. Με όλη μας την καρδιά ευχαριστούμε το μεγάλο Στάλιν».

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Ο Ρ.Σ. της Βαρσοβίας μετέδωσε γράμμα που απηύθυνε ο μεγάλος Τούρκος ποιητής και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης Ναζίμ Χικμέτ προς τον Ελληνικό λαό. Στο γράμμα του ο Ναζίμ Χικμέτ ανάμεσα στ' άλλα λέει:

Αδέλφια έλληνες,

Υπάρχουν δυό Τουρκίες και δυο Ελλάδες. Η αληθινή και η ψεύτικη. Η ανεξάρτητη και η δουλική. Η μια είναι η Ελλάδα του Μπελογιάννη και των χιλιάδων ελλήνων πατριωτών που υποφέρουν στις φυλακές. Η πατρίδα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γνήσια Ελλάδα. Είναι η Τουρκία με τους χιλιάδες τούρκους πατριώτες, που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Η Τουρκία του τούρκικου λαού. Αυτή είναι η γνήσια Τουρκία.

Υπάρχουν και η Τουρκία και η Ελλάδα του Μεντερές και του Πλαστήρα. Είναι οι επίσημες, όχι οι πραγματικές. Είναι αυτές που με τους ελάχιστους υποστηριχτές τους, ξεπούλησαν και τις δυό χώρες στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Τώρα τελευταία, κάτω απ' τις αμερικάνικες ευλογίες, ο Μεντερές και ο Πλαστήρας έσφιξαν τα χέρια στην Αθήνα. Τα ματωβαμμένα χέρια τους, που στέλνουν τούρκους και έλληνες στρατιώτες στην Κορέα. Τα ματωβαμμένα χέρια τους που ετοιμάζουν νέο πόλεμο. Έβγαλαν και επίσημο ανακοινωθέν και μίλησαν για ελληνοτουρκική φιλία. Τη φιλία αυτή την καταλαβαίνουμε όλοι.

Να χτυπούν μαζί τους αγωνιστές του τούρκικου και ελληνικού λαού, που παλεύουν για την ανεξαρτησία, ειρήνη και ελευθερία. Να αλέσουν στον ίδιο αμερικάνικο κρεατόμυλο, παιδιά του ελληνικού και του τούρκικου λαού. Να υποχρεώσουν το λαό της Τουρκίας και της Ελλάδας, να σκύβει το κεφάλι και να προσκυνάει τα αφεντικά τους και τα αφεντικά των αφεντικών τους.

Όμως οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, δίνουν πέρα για πέρα διαφορετικό νόημα στην ελληνο-τουρκική φιλία. Γι' αυτούς η φιλία σημαίνει κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Για την εθνική ανεξαρτησία, για την ευτυχία, για να μπορούν να γεύονται πλάι πλάι στο αδελφικό τραπέζι της φιλίας το ψωμί και τις ελιές του τόπου τους.

Ο τούρκικος και ο ελληνικός λαός, θέλει να στείλει στο διάβολο τους ξένους καταχτητές. Τους εμπειρογνώμονες για τα βασανιστήρια, και τους εμπειρογνώμονες για την οικονομική καταστροφή.

Στις καρδιές του τούρκικου και του ελληνικού λαού, υπάρχουν τα ίδια αισθήματα. Αγάπη στις πατρίδες τους, αγάπη στη Σ.Ε., τις Λ. Δημοκρατίες, τη Μεγάλη Λαϊκή Κίνα. Κάθε εξαρτημένο και μισοεξαρτημένο λαό, που αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία. Αγάπη για το Κορεάτικο λαό. Αγάπη για τους τίμιους αμερικανούς. Αυτή τη σημασία έχει η φιλία ανάμεσα στον τούρκικο και τον ελληνικό λαό.

Φίλοι μου έλληνες.

Πρέπει ν' αγωνιστούμε μαζί, χέρι με χέρι για την εθνική ανεξαρτησία των χωρών μας, για τη δημοκρατία ενάντια σε κάθε εκδήλωση φασισμού, ενάντια στους ιμπεριαλιστές. Έτσι η φιλία μας θα γίνεται μέρα με τη μέρα πιο ισχυρή.

Σαν εκπρόσωπος του λαού μου, μπορώ να σας πω, ότι ο τούρκικος λαός αγαπάει τον ελληνικό λαό και νοιώθει θαυμασμό, για τα ηρωικά του κατορθώματα. Μπορώ να σας πω, ότι οι τούρκοι αγωνιστές μάθαιναν ακόμα και μέσα στη φυλακή, τα νέα από τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού και του λαϊκού σας στρατού. Μπορώ να σας πω, ο,τι παρακολουθούσαν τα γεγονότα στην Ελλάδα με δάκρυα στα μάτια. Ο τούρκικος λαός ήταν στο πλευρό του ελληνικού λαού, στις τραγικές και ηρωικές αυτές μέρες και θα είναι και στο μέλλον πάντα στο πλευρό του.

Αδέλφια μου Έλληνες.

Εδώ και δέκα μέρες βρίσκομαι στην Ουγγαρία. Η Ουγγαρία είναι μια απ' αυτές τις θαυμάσιες χώρες που μεσ' τη λεύτερη και ειρηνική ζωή χτίζουν την ευτυχία τους. Σ' αυτό το ανεξάρτητο και αυτοκυβερνούμενο κράτος, κανείς δεν κάνει προπαγάνδα για πόλεμο.

Επισκέφθηκα μια θαυμάσια κατασκήνωση πιονέρων στην Βουδαπέστη, όπου βρήκα επίσης και ελληνόπουλα. Όλα ήταν ροδοκόκκινα σαν τα μήλα της πατρίδας μας. Πάιζαν, τρέχαν, τραγουδούσαν και μάθαιναν μαζί με τα αδελφάκια τους τα ουγγαρεζόπουλα. Όταν περνούσαμε από μπροστά τους ένα μικρο κοριτσάκι ρίχτηκε στο λαιμό μου, και φώναξε ζωηρά : «Να φτιάσετε τέτοιες κατασκηνώσεις, όσο μπορείτε γρήγορα και για τα αδέλφια μας στην Ελλάδα και την Τουρκία.» Δάκρυσα και της έδωσα την υπόσχεση ότι οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, θα γίνουν γρήγορα ανεξάρτητοι και ελεύθεροι.

Φίλοι μου

Σας μιλώ σαν ένας τίμιος άνθρωπος, σαν φίλος, σαν ποιητής του λαού μου, σαν ένας πατέρας, και σας λέω, ότι τα παιδιά που ζούνε εδώ στη Ουγγαρία ζούνε κάτω από τις καλλίτερες συνθήκες. Είναι όλα γερά. Δεν κόβουν τους δεσμούς τους με το λαό τους. Μιλούν όλα θαυμάσια ελληνικά. Ο λαός της Ουγγαρίας τους παραστέκεται στοργικά. Όλα αυτά ζητούν από σας, να λευτερώσετε την Ελλάδα από τα νύχια των ιμπεριαλιστών και φασιστών. Να φτιάσετε μια ανεξάρτητη, λεύτερη, ευτυχισμένη Ελλάδα. Έτσι τα παιδιά του λαού θάχουν δικαίωμα στο γέλιο και στη χαρά.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 19.08.1952

ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΑΡΧΗ Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ

ΔΙΑΒΗΜΑ ΤΗΣ ΣΟΒ. ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΣΤΟ ΟΕΕ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΓΙΟΥΡΑΣ.

ΜΟΣΧΑ – 13 «Να τεθεί τέρμα στα βασανιστήρια των ανθρώπων». Κάτω απ' την επικεφαλίδα αυτή δημοσιεύεται σήμερα στις εφημερίδες της Μόσχας επιστολή της αντιπροσωπείας της ΕΣΣΔ στον ΟΕΕ προς τη γραμματεία του ΟΕΕ.

Στις 11/8 η αντιπροσωπεία της ΕΣΣΔ στον ΟΕΕ έστειλε στη γραμματεία του ΟΕΕ επιστολή με το ακόλουθο περιεχόμενο.

«Η αντιπροσωπεία της ΕΣΣΔ μέσα στον ΟΕΕ λαμβάνει την τιμή να πληροφορήσει τη γραμματεία του ΟΕΕ ότι ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου της ΕΣΣΔ Ι.Β. Στάλιν, έλαβε την ακόλουθη επιστολή από συγγενείς των ελλήνων πολιτικών κρατουμένων.

Με την καρδιά γεμάτη πόνο και φόβο, εμείς οι καταβασανισμένες μάνες, γυναίκες και αδελφές των ελλήνων πολιτικών κρατουμένων, αποτεινόμαστε προς Σας, και ζητούμε τη μεσολάβησή σας για την οριστική κατάργηση του στρατοπέδου της Γιούρας.

Σας παρακαλούμε, να μη επιτρέψετε με την μεσολάβησή σας την εξόντωση των συγγενών μας.

Όλες οι τελευταίες πληροφορίες που με δυσκολία πάρθηκαν απ' τους απομονωμένους κρατούμενους στο στρατόπεδο μαρτυρούν ότι στο στρατόπεδο, συνεχίζεται η τρομοκρατία και οι ξυλοδαρμοί, η βία και η έλλειψη κάθε έλεγχου στις πράξεις των δεσμοφυλάκων. Και το κυριότερο είναι ότι τελειώνει η κατασκευή των νέων κτιρίων φυλακών που απ' όλους τους αρμόδιους θεωρούνται ακατάλληλα για την κράτηση των φυλακισμένων. Οι επανειλημμένες δηλώσεις του διευθυντή των φυλακών, των δεσμοφυλάκων, των μελών της επιτροπής για την εφαρμογή των μέτρων ειρήνευσης σχετικά με την επικείμενη χρησιμοποίηση των ανεγειρομένων κτιρίων, μας πείθουν ότι η ζωή των συγγενών μας διατρέχει κίνδυνο.

Στο όνομα των ανθρώπινων αισθημάτων. Στο όνομα του πολιτισμού και της δικαιοσύνης αποτεινόμαστε προς Σας και ζητούμε τη μεσολάβησή Σας με σκοπό να επιτευχθεί η κατάργηση του στρατοπέδου της Γιούρας, τα υγρά μπουντρούμια του οποίου έγιναν τάφος για τους συγγενείς μας. Φτάνει που έχασαν ολότελα την υγεία και τη ζωή τους στη Γιούρα. Φτάνει η απομόνωση που υποβάλλονται πολλά χρόνια χιλιάδες δεσμώτες. Πρέπει να μπει τέρμα στα βασανιστήρια, στην πείνα, στη δίψα που θανάτωσαν τόσους ανθρώπους.

Ελπίζουμε οτι τα έγκυρα στοιχεία που Σας αναφέρουμε, θα Σας πείσουν πόσο απαραίτητη είναι η κατάργηση του στρατοπέδου της Γιούρας. Ελπίζουμε ότι θα ακούσετε τη φωνή χιλιάδων ελληνίδων μανάδων, γυναικών, και αδελφάδων των πολίτικων κρατουμένων που απαιτούν την κατάργηση του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Γιούρας σαν τόπου φυλάκισης των ανθρώπων.

Με σεβασμό προς Σας. Αικατερίνη Προβελεγγίου, Ελένη Τεριάκη, Μαρία Μουρατίδου, Έλλη Κρεολάκου, Παρασκευή Ζωγράφου, Ελευθερία Αναστασίου, Ποταμιάνου, Αικατερίνη Ψύχα, Παπαγιαννάκη.

Παραθέτοντας την επιστολή αυτή η αντιπροσωπεία της ΕΣΣΔ στον ΟΕΕ παρακαλεί τη γραμματεία του ΟΕΕ όπως εμφορούμενη απ' τις ανθρωπιστικές αρχές απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα, αρχές που ψηφίστηκαν στην Γ' και Δ' γενική σύνοδο του ΟΕΕ, όπως πάρετε τα απαραίτητα μέτρα για την υπεράσπιση των ελλήνων πολιτικών κρατουμένων, για τους οποίους γίνεται λόγος στην αναφερόμενη επιστολή.

Παρακαλούμε επίσης όπως το κείμενο της επιστολής μας με την έκκληση που περιέχει, εκδοθούν σαν ντοκουμέντα του ΟΕΕ και σταλούν στις κυβερνήσεις όλων των κρατών μελών του ΟΕΕ.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 14.08.1952

ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΓΙΟΥΡΑΣ

ΡΕΕ 16. Είκοσι χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι απηύθυναν νέα έκκληση προς τον ελληνικό λαό και σε κάθε τίμιο άνθρωπο για την κατάργηση του στρατοπέδου θανάτου της Γιούρας.

Ετοίμασαν τον ενταφιασμό μας στα κτίρια – τάφους της Γιούρας. Ετοίμασαν την εξόντωσή μας με την εγκάθειρξή μας στα νέου τύπου κρεματόρια της Γιούρας. Πολλοί εκ των κρατουμένων αγωνιστών βρισκόμαστε στον άγονο ξερόβραχο της Γιούρας τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Αρκετά κορμιά θάφτηκαν στην αφιλόξενη γη του. Φτάνει πια το αιματηρό όργιο, σώνει η φρίκη και η αγωνία. Υψώστε φωνή έντονης διαμαρτυρίας και αξιώστε να καταργηθεί η Γιούρα, να διαλυθεί το στρατόπεδο του θανάτου, να γκρεμιστούν τα κρεματόρια, τα κτίρια – τάφοι.

Με την έκκληση των φυματικών κρατουμένων της Γιούρας σμίγουν και οι καθημερινές εκκλήσεις όλων των δεσμωτών απ' όλες τις φυλακές. Είκοσι χιλιάδες μάρτυρες πολιτικοί κρατούμενοι σύμβολα της εθνικής αντίστασης απευθυνόμαστε σε σας, όλους τους τίμιους ανθρώπους, όπου κι' αν βρίσκεσθε, όποια θέση κι' αν κατέχετε, σε όποια ιδεολογία κι' αν πιστεύετε, να εκπληρώσετε το χρέος σας το ανθρωπιστικό αξιώνοντας την κατάργηση της Γιούρας, ματαιώνοντας την εξόντωσή μας.

Είκοσι χιλιάδες δεσμώτες θα ριχτούμε, ίδιοι προμηθείς, στον ξερόβραχο του Αιγαίου για να μας ξεσκίζει σαν τον γυπαετό τα σπλάχνα η φυματίωση και τις σάρκες τα βασανιστήρια, για να μας δέρνουν ανελέητα οι αγέρηδες, για να μας στραβώνει η άμμος, να πεθαίνουμε για μια στάλα γλυκό νερό, να μας λιώνει τα πνεμόνια, να μας ροκανίζει τα κόκκαλα, να μας τρώει τους αρμούς η αβάσταχτη υγρασία, για να μη μάθετε τα βασανιστήρια που θα μας περνούν.

Η Γιούρα είναι ο ίδιος ο θάνατος από φυσικού της. Σπάρθηκε κι' όλας με δεκάδες θύματα πολιτικών κρατουμένων. Πάνω σ' αυτό το φέουδο του θανάτου στήθηκαν τα κρεματόρια – τα κρεματόρια για τους 20 χιλιάδες δεσμώτες σήμερα, για κάθε δημοκράτη αύριο. Μέσα σ' αυτά μας καρτερεί η εξόντωση, χωρίς ποτέ να μάθετε για μας. Κανένας δε θα γυρίσει. Απομονωμένοι καταμεσής του πελάγου, θα καταπίνει η θάλασσα τη φωνή μας επίκληση σε σας, θα σβήνει ο βόγγος μας στα συρίγματα των ανέμων, θα ροφούν τα τσιμέντα τους επιθανάτιους ρόγχους μας. Κανείς δεν θα ξαναγυρίσει απ' την κόλαση της Γιούρας. Ο κίνδυνος ορθώνεται τρανός, μέγας και άμεσος.

Και μπροστά σ' αυτή τη θανάσιμη για την Ελλάδα και την ειρήνη απειλή ο υπουργός δικαιοσύνης σωπαίνει ένοχα, σωπαίνει η κυβέρνηση, σωπαίνει η κ. Παπασπύρου που ανατρίχιασε στη Γιούρα κι' ενώ υποσχέθηκε την κατάργησή της, σπαταλάει σήμερα αλύπητα το χρήμα του λαού για ν' ανοίξει τους τάφους της ειρήνευσης και της ελευθερίας του λαού και να θάψει τον ανθρώπινο πολιτισμό μέσα στο κατάπτυστο κάτεργο της Γιούρας και στα κρεματόριά της.

Το μίσος των έξαλλων ανθρώπων αναζωπυρώνεται τελευταία. Διψούν για καινούργιο αίμα, για καινούργιους σακάτηδες, παράλυτους, ακρωτηριασμένους. Το Μακρονήσι ξαναζωντάνεψε, Βρυκολάκιασε. Βιάζονται να λειτουργήσει και το κρεματόριο στη Γιούρα. Ο κ. Παπασπύρου με την ένοχη σιωπή του και τα αναμασήματά του αποδείχνεται συνένοχος του εγκλήματος που προπαρασκευάστηκε και επισπεύδεται η εκτέλεσή του.

Στο όνομα της Ελλάδας, της ειρήνευσης και του ανθρωπισμού, στο όνομα και στην ιερή μνήμη των εκατομμυρίων νεκρών που έπεσαν για τη λευτεριά και τη Δημοκρατία απευθύνουμε έκκληση σε σας συνάνθρωποι, όποιοι κι αν είσθε, που έχετε καρδιά, ψυχή, που πονάτε τον άνθρωπο, που αγαπάτε την Ελλάδα, που δεν συγχωρείτε το έγκλημα που ετοιμάζεται σε βάρος της δικής μας ζωής σήμερα, του κάθε τίμιου έλληνα αύριο, που αντιτίθεται στις άνομες πράξεις των έξαλλων ανθρώπων, που έχετε χρέος να το ματαιώσετε για να υπερασπίσετε τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του, τον ίδιο τον εαυτό σας. Να διαμαρτυρηθείτε στην κυβέρνηση και να αξιώσετε την κατάργηση με νόμο του στρατοπέδου της Γιούρας και την κατεδάφιση των κτιρίων - τάφων της.

Εμείς οι βασανισμένοι δεσμώτες που ξεχνάμε ο,τι περάσαμε και δίνουμε τα χέρια μας γεμάτα αγάπη ακόμα και στους βασανιστές μας για να ειρηνεύσει η πατρίδα μας, σας ζητάμε να ενώσετε μαζί μας τη φωνή σας με τη φωνή των μανάδων μας, των συγγενών μας, τις ενέργειές σας με τις ενέργειες των ελλήνων πατριωτών για να ματαιωθούν τα σατανικά σχέδια της εξόντωσής μας.

Φτάνουν πια τα μίση, φτάνει ο χαλασμός, όχι πια Γιούρα.

Μανώλης Γλέζος τέως βουλευτής – δημοσιογράφος, Αντώνης Αμπατιέλος τέως βουλευτής – συνδικαλιστής, Χρήστος Μόσχος Δημοδιδάσκαλος, Γιάννης Κεφαλόπουλος Δάσκαλος, Μίμης Μπουκουβάλας υπάλληλος, Μάνθος Τσιμπουκίδης τέως βουλευτής, Γιώργης Πέϊκος Δημοσιογράφος, Νίκος Καράς Σπουδαστής, Χρήστος Λογαράς εργάτης, και Παρασκευάς Μουτουραδάκης.

F-3-28.396

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 21.08.1952

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

 

Η φύση αλλάζει μορφή. Ερημιές μεταβάλλονται σε ανθισμένους κήπους. Τα ποτάμια αλλάζουν τις παλιές κοίτες τους. Κανάλια ενώνουν διάφορες θάλασσες. Στις στέπες γίνονται αρδευτικά δίχτυα. Εκεί που πριν δεν φύτρωνε ούτε ένα δένδρο τώρα φυτεύτηκαν δάση σε εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα.

Τη μεγάλη δύναμη του Βόλγα, του Ντον, του Αμού – Ντοριά και του Δνείπερου την επιστρατεύουν για τα έργα του κομμουνισμού.

Ο σοβιετικός δημιουργικός άνθρωπος, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος Λένιν – Στάλιν πραγματοποιεί το σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης, στο όνομα της ειρήνης και της ευτυχίας του λαού. Ακόμα απ' το 1924 ο σ. Στάλιν υπέδειχνε ότι με τα εγγειοβελτικά έργα στην περιοχή Σαμάρα [τώρα Κουιμπίσεφ] – Σοράτωφ – Τσαρίτσιν (τώρα Στάλινγκραντ) – Αστραχάν – Σταυροπόλ θ' αρχίσει η επανάσταση στην αγροτική οικονομία.

Από το 1924 – 1942 το σοβιετικό κράτος χορήγησε 6 δισεκατομμύρια ρούβλια για εγγειοβελτικά και αρδευτικά έργα. Με τα χρήματα αυτά έγιναν καινούργια μεγάλα αρδευτικά συστήματα στο Νάντβολζ, στο Ουζμπεκιστάν, την Αρμενία και πολλές άλλες δημοκρατίες. Οι διαστάσεις αυτών των έργων ήταν πολύ μεγάλες. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι το κανάλι Φεργκάνσκι που έγινε το 1939, μήκους 370 χιλιόμετρα, πότιζε εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξερόκαμπο.

Μεγάλης έχτασης εργασίες ενάντια στην ξηρασία άρχισαν με την ιστορική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και της Κ.Ε. Του ΠΚΚ (μπ) της 20 Οχτώβρη 1948 «για το πλάνο αναδάσωσης κλπ».

Αυτό το γιγάντιο έργο μεταμόρφωσης της φύσης το επεξεργάστηκε ο σ. Στάλιν και προβλέπει, απ' το 1949 – 1965 να γίνει το σύστημα των κρατικών δασικών προστατευτικών ζωνών συνολικού μήκους 5.320 χιλιόμετρα και έχτασης 118 χιλιάδων εχταρίων. Εκτός απ' αυτό σχεδιάστηκε η δημιουργία δασικών ζωνών στα κολχόζ και σοβχόζ σε έχταση 5.709.000 εχτάρια, το δυνάμωμα και η δασοφύτευση ερήμων σε έχταση 322.000 εχτάρια.

Το πλάνο προέβλεπε επίσης τη δημιουργία 44.000 τεχνητών λιμνών και δεξαμενών.

Η εχτέλεση του σταλινικού πλάνου μεταμόρφωσης της φύσης θα δώσει κάθε χρόνο συμπληρωματικά : 3 εκατομμύρια τόννους βαμβάκι, 8,5 εκατομ. τόννους σιτηρά, 500 χιλ. τόννους ζαχαροπάντζαρα. Όλα αυτά θα αυξήσουν σημαντικά την ευημερία των σοβιετικών ανθρώπων, θα δυναμώσουν ακόμα πιο πολύ τη σοβιετική χώρα.

Ο σοβιετικός λαός στην εκπλήρωση αυτού του πλάνου βλέπει το φωτεινό του μέλλον και γι' αυτό με μεγάλο ενθουσιασμό ρίχτηκε στην πάλη για την πριν την προθεσμία εκπλήρωσή του. Περάσαν μόλις τρία χρόνια και τα σοβχόζ, κολχόζ και οι σταθμοί δασοφύτευσης των στεπών φύτεψαν δάση σε έχταση 2 εκατομ. 150 χιλ. εχτάρια, δηλ. τα 40 % του 15χρονου πλάνου.

Όχι μικρότερες επιτυχίες επιτεύχθηκαν στο φκιάξιμο τεχνητών λιμνών και δεξαμενών. Στα 3 χρόνια στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν περίπου 13 χιλ. Υπάρχουν κολχόζ καθώς και ολόκληρες περιφέρειες που πραγματοποίησαν όλο το πλάνο φύτευσης δασικών προστατευτικών ζωνών και κατασκευής τεχνητών λιμνών. Σε εκατοντάδες περιφέρειες η πραγματοποίηση του πλάνου πλησιάζει στο τέλος.

Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε χρόνο όλο και περισσότερο επιταχύνεται ο ρυθμός και αυξάνει η κλίμακα των εργασιών. Στο 1951 φυτεύτηκαν δάση σε έχταση 750.000 εχτάρια. Αυτό είναι ευκολονόητο. Οι σταθμοί δασοφύτευσης [υπάρχουν πια 860 τέτοιοι σταθμοί] παίρνουν όλο και περισσότερες νεώτερες μηχανές και ειδικευμένα στελέχη.

Για το ρυθμό και την κλίμακα των εργασιών μαρτυράει το παρακάτω παράδειγμα : Το 1951 στη Σοβ. Ένωση φυτεύτηκαν δάση σε επιφάνεια δέκα φορές μεγαλύτερη απ' την επιφάνεια που φυτεύτηκαν στις ΕΠΑ κατά τα 15 τελευταία χρόνια.

Φέτος η δασοφύτευση και η κατασκευή τεχνητών λιμνών, επειδή άργησε η άνοιξη άρχισαν λίγο αργότερα απ' τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως χάρη στην πατριωτική φλόγα των σοβιετικών ανθρώπων και την τέλεια οργάνωση της δουλειάς οι σταθμοί δασοφύτευσης είχαν μεγάλες επιτυχίες. Ακόμα πριν την Πρωτομαγιά τα κολχόζ μερικών περιφερειών εκπλήρωσαν πλέρια το χρονιάτικο πλάνο δασοφύτευσης.

Στη μεταμόρφωση της φύσης σοβαρό ρόλο θα παίξουν τα σταλινικά έργα του κομμουνισμού, που γίνονται στο Βόλγα, Δνείπερο, Ντον και Αμού – Νταριά, που θα παράγουν κάθε χρόνο 22 εκατομμύρια ωριαία κιλοβάτ ηλεκτρικής ενεργείας και θα ποτίζουν 28 εκατομμύρια εχτάρια χωράφια. Το πρώτο απ' αυτά τα μεγάλα έργα – το κανάλι Βόλγα-Ντον, που θα έχει ισχυρό υδροηλεκτρικό σταθμό και αρδευτικά κανάλια, θα ποτίσει φέτος εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξεροχώραφα και θ' αυξήσει σημαντικά την απόδοσή τους.

Ο σοβιετικός λαός παλεύει να εχτελέσει πριν την προθεσμία το μεγάλο σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης που θα είναι αδιάσπαστο τμήμα του γιγάντιου προγράμματος οικοδόμησης της υλικο-τεχνικής βάσης του κομμουνισμού.

Το ζωντάνεμα των προαιώνιων ονείρων του λαού προξενεί ανείδωτη στην ιστορία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της αγροτικής οικονομίας της ΕΣΣΔ, αύξηση της παράγωγης και αφθονία προϊόντων.

Η νίκη ενάντια στα στοιχεία της φύσης θ' ανεβάσει ακόμα πιο πολύ την ευημερία του φιλειρηνικού σοβιετικού λαού και θα συντελέσει στην αύξηση της δύναμης του σοβιετικού κράτους που είναι στήριγμα της ειρήνης σ' όλο το κόσμο.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 17/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

ΑΝΤΡΕΪ ΖΝΤΑΝΩΦ

Πριν τέσσερα χρόνια, στις 31 Αυγούστου 1948 πέθανε από καρδιακό νόσημα ο σύντροφος Αντρέϊ Ζντάνωφ μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚ (μπ) της Σοβ. Ένωσης, γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και στρατηγός του Σοβιετικού Στρατού.
Ο Ζντάνωφ γεννήθηκε στις 26 του Φλεβάρη 1896 στην Μαριούπολη. Από νεολαίος ακόμη παίρνει μέρος στη δουλεία των σοσιαλδημοκρατικών κύκλων της Ρωσίας και στα 1915 μπαίνει στο κόμμα των μπολσεβίκων.
Η ακούραστη δουλειά του, η καθοδηγητική του δράση, οι πολύπλευρες ικανότητές του τον προωθούν στην ηγεσία του κόμματος. Στα 1939 γίνεται μέλος της ΚΕ, στα 1934 γραμματέας της ΚΕ και από το 18ο συνέδριο του κόμματος μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ (μπ) της Σοβ. Ένωσης.
Ακούραστη και πολύπλευρη είναι η δράση του Ζντάνωφ στο κόμμα και οι υπηρεσίες του στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, για τις οποίες παρασημοφορήθηκε δυο φορές με το παράσημο του Λένιν, καθώς και με το παράσημο της κόκκινης σημαίας της δουλείας. Στον πόλεμο ενάντια στους χιτλερικούς ληστές ο Ζντάνωφ καθοδηγεί προσωπικά την ηρωική αντίσταση της κυκλωμένης πολύς του Λένινγκραντ και παρασημοφορείται με το παράσημο Σουφόρωφ 1ης τάξης και το παράσημο Κουτούζοφ 1ης τάξης.
Η ολόπλευρη κατάχτηση του Μαρξισμού – Λενινισμού, η διαλεχτική σκέψη και η βαθιά γνώση των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης, πραχτική έκφραση βρήκαν στην ιστορική εισήγηση για τη διεθνή κατάσταση, που έκανε ο Ζντάνωφ στη σύσκεψη του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων στα τέλη του Σ/βρη 1947.
Στην εισήγησή του αυτή ο Ζντάνωφ αναλύει την καινούργια μεταπολεμική αλλαγή στο συσχετισμό των πολίτικων δυνάμεων ανάμεσα στα δυο συστήματα, το σοσιαλιστικό και το καπιταλιστικό, προς όφελος του πρώτου.
Σήμερα ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός με επικεφαλής τις ΕΠΑ μπήκε κι άλας σε ανοιχτή δράση για την πραγματοποίηση των εγκληματικών του σχεδίων, της εξαπόλυσης ενός καινούργιου καταστρεφτικού πόλεμου. Νομίζει, πως έτσι, θα απομακρύνει το σίγουρο χαμό του.
Μα τα εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών τυχοδιωχτών είναι καταδικασμένα σε οικτρή αποτυχία. Εκατοντάδες εκατομμύρια απλοί άνθρωποι σ' όλο το κόσμο ενωμένοι σ' ένα τεράστιο ακατανίκητο στρατόπεδο της Ειρήνης με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση και σημαιοφόρο το Μεγάλο Στάλιν, ορθώνουνται σήμερα αποφασισμένοι να σταθούν φρουροί της Ειρήνης, της Λευτεριάς και της Ανεξαρτησίας των Λαών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 31.08.1952

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ

Σαν σήμερα πριν από 57 χρόνια, στις 5 Αυγούστου του 1895 πέθανε ο Φρίντριχ Ένγκελς, ο μεγάλος αγωνιστής και δάσκαλος του προλεταριάτου, ο φίλος και συναγωνιστής του Μαρξ, που μαζί επεξεργαστήκαν τη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού και πάλεψαν για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για τον κομμουνισμό.
Ο Φρίντριχ Ένγκελς γεννήθηκε στις 28 Νοέμβρη του 1820 στη πόλη Μπάρμεν της Γερμανίας. Στην αρχή φοίτησε στο εκεί πρακτικό Λύκειο κι αργότερα στο Γυμνάσιο του Έλμπερφελντ, που αναγκάστηκε να το διακόψει και να δουλέψει στο γραφείο του πατέρα του και μετά ένα χρόνο στα γραφεία ενός μεγάλου εμπορικού οίκου της Βρέμης. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στο Βερολίνο, παρακολουθούσε διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο.
Το 1841 έφυγε από τη Βρέμη και ταξίδεψε στην Ελβετία, τη βόρειο Ιταλία και την Αγγλία. Κατά την επιστροφή του στη Γερμάνια, τον Αύγουστο του 1844, στο Παρίσι, πρωτοσυναντήθηκε με τον Μαρξ και από τότε οι δυο μεγάλοι αρχηγοί της εργατικής τάξης συνδέθηκαν με φιλικούς δεσμούς, που, όπως έγραφε ο Λένιν, ξεπερνούσαν κάθε τι που λέχθηκε απ’ τους αρχαίους για την φιλία.
Στο Παρίσι έγραψαν μαζί το έργο «Η αγία οικογένεια» με το οποίο έβαλαν τις βάσεις του επαναστατικού υλιστικού σοσιαλισμού. Η στενότατη συνεργασία τους σ’ όλους τους τομείς του μαρξισμού δεν σταματούσε και όταν βρίσκονταν ο ένας μακριά απ’ τον άλλο. Την συνέχιζαν με την καθημερινή σχεδόν αλληλογραφία τους.
Πεθαίνοντας ο Μαρξ στις 14 του Μάρτη του 1883 δεν πρόλαβε να αποτελειώσει τον ΙΙ και ΙΙΙ τόμο του «Κεφαλαίου». Την επεξεργασία τους συνέχισε ο Ένγκελς που επιμελήθηκε και την έκδοση του ΙΙ τόμου στα 1885 και του ΙΙΙ στα 1894. «Αυτοί οι δύο τόμοι του “Κεφαλαίου”, γράφει ο Λένιν, είναι έργο δύο : του Μαρξ και του Ένγκελς.»
Την τεράστια θεωρητική επιστημονική δουλειά του, ο Φρ. Ένγκελς, όπως και ο Μαρξ, την συνδύαζε πάντα με την πρακτική δράση ανάμεσα στους εργάτες. Συνδέεται και παίρνει ενεργό μέρος στη ζωή της παγκόσμιας οργάνωσης «Ένωση των Κομμουνιστών». Στη Γαλλική επανάσταση του Φλεβάρη του 1848 βρίσκεται στο Παρίσι. Με την έκρηξη της επανάστασης στη Γερμανία πηγαίνει εκεί, παίρνει μέρος στην ένοπλη εξέγερση και μόνο με την καταστολή της, μαζί με τα τελευταία τμήματα του επαναστατικού στρατού περνά στην Ελβετία. Στις Βρυξέλλες πιάνεται απ’ τις αρχές, κλείνεται στη φυλακή κι αργότερα εξορίζεται. Στο Κελν, μαζί με το Μαρξ, περνούν από δίκη, όπου από κατηγορούμενοι μεταβάλλονται σε κατηγόρους και το δικαστήριο αναγκάζεται να τους αθωώσει. Με κοοπτάτσια βρίσκεται στο Γενικό Συμβούλιο της Ιης Διεθνούς, συνεχίζοντας και ύστερα από τη διάλυσή της να καθοδηγεί το εργατικό κίνημα.
Από τις πρώτες μέρες της πολίτικης του δράσης και μέχρι τέλους της ζωής του ο Φ. Ένγκελς στάθηκε ένας φλογερός επαναστάτης αγωνιστής, αναγνωρισμένος αρχηγός του Διεθνούς προλεταριάτου, ο καλλίτερος εκφραστής των ταξικών του συμφερόντων. Ο Ένγκελς έκανε ανελέητη πάλη ενάντια στις οπορτουνιστικές εκδηλώσεις μέσα στα εργατικά κόμματα, ξεσκέπαζε και υπέβαλλε σε αυστηρή κριτική τα λάθη τους, και έδινε επαναστατική κατεύθυνση στη δουλειά τους. Μετά το θάνατο του Μαρξ, γράφει ο Λένιν, ο Ένγκελς παρέμεινε ο μόνος σύμβουλος και καθοδηγητής των σοσιαλιστών στην Ευρώπη.
Το έργο του Μαρξ – Ένγκελς συνέχισαν και ανέπτυξαν μέσα στις καινούργιες συνθήκες οι Λένιν – Στάλιν.
Με απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. εκδόθηκαν τα «Διαλεχτά έργα» του Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, συνεχίζεται η έκδοση των απάντων του Λένιν και του Στάλιν και πρόκειται να εκδοθεί το «Κεφάλαιο» του Κ. Μαρξ.
Στις κομματικές οργανώσεις, στους συντρόφους και τους συναγωνιστές εναπόκειται τώρα να αξιοποιήσουν τον πολύτιμο θησαυρό, με την οργάνωση της δουλειάς στον τομέα της διαφώτισης.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 05.08.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Δολοφόνησαν άνανδρα τον ηρώα Μπελογιάννη !

Έπεσε ένας αλύγιστος μαχητής της Ειρήνης, ένας πολέμαρχος του ΔΣΕ, ένας δοκιμασμένος μπροστάρης των αγώνων του λαού μας.

Σαν ένα ρίγος φρίκης πέρασε η είδηση ανάμεσα στο λαό μας, ανάμεσα στους ανθρώπους όλης της γης. Έπεσε ο ήρωας Μπελογιάννης !

Ο Μπελογιάννης έπεσε κρατώντας πάντα ψηλά το κεφάλι με ξεδιπλωμένη τη σημαία της πάλης για λευτεριά – Δημοκρατία – Ειρήνη.

Χάσαμε έναν πιστό κι’ αγαπημένο σύντροφο, έναν δοκιμασμένο ηγέτη του Λαού μας κι η ανθρωπότητα ολόκληρη έχασε έναν φλογερό υπερασπιστή της ειρήνης.

Η μεγάλη μπολσεβίκικη καρδία του Νίκου Μπελογιάννη έπαψε να χτυπά, τρυπημένη απτά αμερικάνικα βόλια πούρηξαν ο Πλαστήρας και ο Βενιζέλος.

Μα στις δίκες μας τις καρδιές ζει και θα ζει ο Μπελογιάννης η τόλμη κι η παλληκαριά του, όπως θα μείνει ανεξίτηλη και τούτη η κηλίδα, μέσα στις τόσες άλλες, στη ματωβαμμένη αμαρτωλή ιστορία των δολοφόνων του.

Το τιμημένο ταμπούρι πάφησε ο Μπελογιάννης θα το κρατήσουμε μεις, εμείς οι αγωνιστές της Ελλάδας, ολόκληρος ο Λαός μας και μαζί μας η προοδευτική ανθρωπότητα. Ευλαβικά γονατίζουμε μπρος στο νωπό ακόμη μνήμα του ήρωα και των συντρόφων του.

Τη θέση του ήρωα στο χαράκωμα της ειρήνης και της δημοκρατίας θα την πάρουμε μεις οι σύντροφοί του, οι κουκουέδες, ολόκληρος ο Λαός μας, και θα φέρουμε σε πέρας το έργο του, το έργο μας, τη Λευτεριά της Ελλάδας, τη Δημοκρατία, την Ειρήνη.

Στις δολοφονικές ριπές του δήμιου Πλαστήρα, εμείς οι εκπατρισμένοι αγωνιστές της Ελλάδας, σε τούτη τη χώρα, απαντάμε : Θα εκδικηθούμε το θάνατο του ήρωά μας, με πιο ψηλές νόρμες, με περισσότερη δουλιά, για το ολόπλευρο δυνάμωμά μας, και την ολόπλευρη προετοιμασία μας για τη τελική νίκη.

«Δημοκράτης», καθημερινή εφημερίδα των προσφύγων απτήν Ελλάδα, 1.04.1952

ΓΚΕΟΡΚΙ ΝΤΙΜΙΤΡΩΦ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ

Πριν από τρία χρόνια στις 2 του Ιούλη 1949 έπαψε να χτυπά η μεγάλη καρδία ενός απ’ τους επιφανείς και πιο δημοφιλείς σε παγκόσμια κλίμακα καθοδηγητές του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, του Γκεόργκι Ντιμιτρώφ.
Μαζί με τον Βουλγαρικό λαό που τιμάει το μεγάλο γιο του, οι σκέψεις των προοδευτικών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο στρέφονται και πάλι σήμερα στην ηρωική μορφή του φλογερού αντιφασίστα, του προλετάριου επαναστάτη, του αμείλικτου κατήγορου – μαστιγωτή του χιτλερικού φασισμού στη δίκη της Λειψίας.
Οι λαοί των Βαλκανικών χωρών, μαζί και ο λαός της Ελλάδας έχουν και ιδιαίτερους λόγους να διατηρούν ασβέστη μέσα στις καρδιές τους τη μνήμη του μεγάλου νεκρού, του εμψυχωτή, δάσκαλου, και θεμελιωτή της Λ. Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Γιατί στον ανελέητο αγώνα του ενάντια στον φασισμό ο Ντιμιτρώφ αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών του στην οργάνωση και την επιτυχή διεξαγωγή του αντιφασιστικού αγώνα απ’ τις λαϊκές μάζες των Βαλκανικών χωρών.
Γιατί, σαν μέλος της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς και αργότερα σαν Γεν. Γραμματέας και σαν Γραμματέας της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, βοήθησε αποτελεσματικά να αναπτυχθούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανικών χωρών σε μαρξιστικά – λενινιστικά κόμματα εξοπλισμένα με τη μαρξιστική –λενινιστική διδασκαλία, ικανά να υπερνικούν με επιτυχία τις μικροαστικές οπορτουνιστικές ταλαντεύσεις.
Γιατί μεγάλη και πολύτιμη είναι η συμβολή του στην αποσαφήνιση της Λενινο – Σταλινικής πολίτικης πάνω στο εθνικό ζήτημα των Βαλκανικών χωρών.
Από την προσφυγιά και την παρανομία στη Βιέννη και το Βερολίνο που βρίσκεται στα 1923-1933, ο Ντιμιτρώφ ύστερα απ’ τα στρατιωτικά φασιστικά πραξικοπήματα στη Βουλγαρία στις 9 του Σεπτέμβρη 1923, καλεί στην πάλη ενάντια στην τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει στην Ελλάδα η φασιστικοποιούμενη αστική τάξη της χώρας. Απ’ το 1924 κιόλας προειδοποιεί το ΚΚΕ για την ύπαρξη φασιστικών συμπτωμάτων στην Ελλάδα και το καλεί να πλατύνει, να δυναμώσει και ναναπτύξει τη μαζική αντιφασιστική δουλειά.
Βοηθάει εξαιρετικά το ΚΚΕ στην σωστή τοποθέτηση του Μακεδονικού ζητήματος. Επίσης βοηθάει το ΚΚ Ρουμανίας να τοποθετήσει το ζήτημα της Ντομπρουζάς της Τρανσυλβανίας. Βοηθάει το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας για να βάλει τέρμα στην πολύχρονη φραξιονιστική πάλη μέσα στις γραμμές του και για να λύσει με το λενινιστικό – σταλινικό δρόμο το περίπλοκο εθνικό πρόβλημα της Γιουγκοσλαβίας. Στέκει συμπαραστάτης και υπερασπιστής στο νεαρό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Αλβανίας.
Σ’ όλη τη διάρκεια της γεμάτης από προλεταριακό επαναστατικό περιεχόμενο ζωής του ο Γκεόργκι Ντιμιτρώφ στάθηκε πάντα ανιδιοτελής, αφοσιωμένος φίλος και συμπαραστάτης των λαών της Βαλκανικής στον αγώνα τους για τη λευτεριά και την εθνική τους ανεξαρτησία.
Ο Ντιμιτρώφ βοήθησε και για το ξεσκέπασμα της τιτοφασιστικής κλίκας.
Στην εισήγησή του στο 5ο συνέδριο του ΚΚΒ ανέλυσε πλατειά την αντιμαρξιστική – αντεπαναστατική εθνικιστική – πολιτική των φασιστών του Βελιγραδίου και χάραξε τη σωστή Μαρξιστική γραμμή για τη λύση όλων των προβλημάτων που απασχολούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων.
Ο λαός της Ελλάδας που τη φιλία και τη συμπαράσταση αυτή του Ντιμιτρώφ την γνώρισε θερμή και ολόπλευρη για μια ακόμα φόρα στους τελευταίους αγώνες του ενάντια στον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του θα τιμάει πάντα και θα θυμάται με ευγνωμοσύνη το μεγάλο γιο του φίλου και αδελφού Βουλγαρικού λαού.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 02.06.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Στις 5 του Μάη 1912 βγήκε το πρώτο φύλλο της μαζικής μπολσεβίκικης εφημερίδας «Πράβντα», που ιδρύθηκε απ' τους μεγάλους καθοδηγητές των εργαζομένων Λένιν – Στάλιν.

Η μέρα αυτή στάθηκε σταθμός στην ιστορία του επαναστατικού τύπου. Η εμφάνιση της «Πράβντα» ήταν αποτέλεσμα και ανάγκη που έβγαινε από την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης στη Ρωσία. Απ' τις στήλες της «Πράβντα» το μπολσεβίκικο κόμμα καθοδηγούσε το εργατικό κίνημα προς τον καθορισμένο σκοπό – προς την επανάσταση, που σάρωσε τη τσαρική σαπίλα, την αστική τάξη και τους επεμβασίες και εγκαθίδρυσε τα σοβιέτ.

Ο μπολσεβίκικος τύπος, γεννημένος μέσα στη φωτιά του επαναστατικού αγώνα της εργατικής τάξης, έγινε τεράστια δύναμη στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας. Είναι ένα σοβαρό και ισχυρό όπλο του κόμματος στον αγώνα για τη νίκη του κομμουνισμού στη σοβιετική χώρα. Στα χέρια του μπολσεβίκικου κόμματος είναι ένα μέσο κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης των μαζών, εξάλειψης των υπολειμμάτων του καπιταλισμού στη συνείδηση των ανθρώπων. Προπαγανδίζοντας την πείρα των πρωτοπόρων της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας, ο σοβιετικός τύπος εξοπλίζει μ' αυτήν την πείρα εκατομμύρια εργαζόμενους και τους βοηθάει ν' αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Στα μεταπολεμικά χρόνια ο σοβιετικός τύπος έκανε τεράστια δουλειά για την οργάνωση της παλλαϊκής σοσιαλιστικής άμιλλας, για την αύξηση της παραγωγικότητας της δουλειάς, για την ποιότητα της παραγωγής, για την καλύτερη χρησιμοποίηση των μηχανών, για την οικονομία στα υλικά. Χρησιμοποιώντας το όπλο της μπολσεβίκικης κριτικής και αυτοκριτικής ο σοβιετικός τύπος βοηθάει το κόμμα στον αγώνα ενάντια στη γραφειοκρατεία και στη ρουτίνα και συντελεί στη διάδοση του κάθε τι καινούργιου, πρωτοποριακού, προοδευτικού.

Η δύναμή του βρίσκεται στην αδιάρρηχτη σύνδεσή του με τις μάζες των εργαζομένων. Ανήκει στο λαό, εκφράζει τα ζωτικά του συμφέροντα και γίνεται απ' τα χέρια των λαϊκών μαζών.

Ο σοβιετικός τύπος εξυπηρετεί το έργο της οικονομικής και εκπολιτιστικής άνθισης του σοβιετικού κράτους. Εκφράζοντας την επιθυμία των σοβιετικών ανθρώπων για ειρήνη ξεσκεπάζει τους ιμπεριαλιστές εμπρηστές πολέμου, που θέλουν να ρίξουν τους λαούς σ' ένα καινούργιο μακελειό.

Στη βάση της ιστορικής πείρας του μπολσεβίκικου τύπου αναπτύσσεται και ο τύπος των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας. Είναι οργανωτής της άμιλλας των λαϊκών μαζών που χτίζουν το σοσιαλισμό, προπαγανδιστής των ιδεών του Μαρξισμού – Λενινισμού, διαπαιδαγωγεί τους εργαζόμενους στο σοσιαλιστικό πνεύμα. Δυναμώνει η φωνή του προοδευτικού τύπου σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες που οι λαοί τους παλεύουν για την ειρήνη, τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό.

Ο αστικός τύπος είναι όπλο στα χέρια των κυβερνητικών κύκλων των καπιταλιστικών χωρών, που τον χρησιμοποιούν για να δηλητηριάζουν τη συνείδηση των ανθρώπων, να σκλαβώνουν οικονομικά και πολιτικά τους εργαζόμενους, να τους κρατούν κάτω απ' την αστική ιδεολογία. Ελευθερία του τύπου σ' αυτές τις χώρες σημαίνει ελευθεριά στους καπιταλιστές ν' αρπάζουν τον τύπο, ελευθερία να πωλούν και ν' αγοράζουν τις εφημερίδες και τα περιοδικά και μαζί μ' αυτά και τους δημοσιογράφους, που είναι πιστοί λακέδες τους.

Στις ΕΠΑ και στην Αγγλία οι αστικές εφημερίδες ανήκουν σε μερικά τραστ εφημερίδων, είναι ιδιοχτησία μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλίων είτε βρίσκονται κάτω απ' την άμεση εξάρτηση απ' αυτά τα μονοπώλια ή τις μεγάλες τράπεζες. Στη Γαλλία οι αντιδραστικές εφημερίδες, ακόμα και η σιχαμερή «Ποπυλέρ» του σοσιαλιστικού κόμματος εξαγοράστηκαν απ' τους αμερικάνους μονοπωλητές και εξυπηρετούν τα σχέδιά τους, προδίνοντας τα εθνικά συμφέροντα της Γαλλίας.

Ο αστικός τύπος των καπιταλιστικών χωρών διαδίδει σήμερα την πολεμική υστερία, ξερνάει σιχαμερές συκοφαντίες ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της Λ. Δημοκρατίας, προσπαθεί να δηλητηριάζει με το ψέμα τους λαούς για να τους ρίξει σ' έναν καινούργιο πόλεμο, που θα δώσει τεράστια κέρδη στους ιμπεριαλιστές μεγιστάνες του πλούτου.

Όμως στο δρόμο τους αυτόν οι εμπρηστές ενός καινούργιου πολέμου, συναντούν το αξεπέραστο εμπόδιο – το στρατόπεδο των οπαδών της ειρήνης.

Σοβαρό ρόλο στον αγώνα των λαών για την ειρήνη, παίζει ο προοδευτικός, δημοκρατικός τύπος, που κάνει καμπάνια για τη διατήρηση της ειρήνης και ξεσκεπάζει τις πολεμικές μανούβρες των ιμπεριαλιστών.

Στο πρόσωπο του σοβιετικού τύπου ο προοδευτικός τύπος όλων των χωρών βλέπει το παράδειγμα της συνεπούς πάλης για την υπόθεση της ειρήνης.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 6/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 01/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α

Πάνε 66 χρόνια από τότε που οι εργάτες του Σικάγου σημείωσαν με θυσίες και αίμα την 1η του Μάη. Απ' τα τέλη του Απρίλη του 1886 το βιομηχανικό Σικάγο ακινητοποιούνταν από γενική απεργία. Οι εργάτες, που είχαν υποβληθεί σε σκληρή εκμετάλλευση και μεταχείριση, απαιτούσαν βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και ελάττωση της εργάσιμης μέρας σε 8ωρο.

Η αμερικάνικη μπουρζουαζία – άξιος πρόγονος των σημερινών μεγιστάνων του δολαρίου – που από καιρό απόχτησε επαίσχυντη δόξα με την αρπακτικότητα και την αιμοβορία της, έριξε πάνω στην εργατιά όλες τις δυνάμεις του αστικού κράτους. Η αστυνομία χτύπησε στο ψαχνό. Ο τύπος, το παπαδαριό και ο συρφετός των προβοκατόρων κινητοποιήθηκαν απ' το αστικό κράτος για να κατασυκοφαντήσουν τους απεργούς.

Την 1η του Μάη του 1886 οι εργάτες του Σικάγου κατεβαίνουν σε μαχητικό συλλαλητήριο. Στρατός και αστυνομία τους χτυπούν με λύσσα. Πολλοί εργάτες σκοτώνονται και τραυματίζονται. Οι ιδιοκτήτες των πολεμικών εργοστασίων του Σικάγου απαίτησαν τη φυσική εξόντωση των καθοδηγητών της απεργίας. Στην επαίσχυντη δικαστική σκευωρία που ακολούθησε οι ηγέτες της απεργίας τιμωρήθηκαν.

Μα η πρώτη κείνη ματωβαμένη Πρωτομαγιά έγινε σταθμός και ορόσημο για το ανέβασμα της πάλης των εργατών για τα δικαιώματά τους και το ξεσκλαβωμό τους. Το Δεκέμβρη του 1888 το 4ο Συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας αποφάσισε να καθορίσει την 1η Μάη 1889 σαν αρχή της πάλης για το 8ωρο. Μετά από μερικούς μήνες, τον Ιούλη του 1889, το Πρώτο Συνέδριο της ΙΙ Διεθνούς έπαιρνε την παρακάτω απόφαση:

«Αποφασίζεται να διεξάγεται μεγάλη διεθνής διαδήλωση μια για πάντα σε καθορισμένη ημερομηνία ... ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις οι εργαζόμενοι να παρουσιαστούν στις αρχές και να απαιτήσουν το δίκαιο περιορισμό της εργάσιμης μέρας σε 8ωρο καθώς και την ικανοποίηση όλων των άλλων διεκδικήσεων που καθορίζει το Συνέδριο. ... Πιο μπροστά η διαδήλωση καθιερώθηκε να γίνεται την 1η Μάη απ' την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας.

Η ημερομηνία αυτή καθιερώνεται σαν μέρα διεθνιστικής διαδήλωσης.

Η πορεία των πρώτων διαδηλώσεων της Πρωτομαγιάς του 1890 απέδειξε οτι το αίσθημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης της εργατικής τάξης είναι βαθύ. Οι διαδηλώσεις αυτές ήταν μαζικές και μαχητικές. Από τότε η 1η Μάη έγινε μέρα των μαχητικών και επαναστατικών παραδόσεων της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων για τα δικαιώματα τους, μέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης όλων των εργαζομενων του κοσμου.

* * *

Στην Ελλάδα η Πρωτομαγιά πρωτογιορτάστηκε στα 1894 με πρωτοβουλία του «Κεντρικού Συνδικαλιστικού Συλλόγου». Τη μέρα κείνη πολλοί εργάτες και διαδηλωτές φυλακίστηκαν.

Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις ακολούθησαν κατοπινά πολλές, μα μόνο μετά την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, με την ίδρυση του ηρωικού και ένδοξου ΚΚΕ και της ΓΣΕΕ, στα 1918, παίρνει η Πρωτομαγιά μαζικό και επιβλητικό χαρακτήρα.

Στα 1924 η εργατιά μας δίνει τον πρώτο Πρωτομαγιάτικο νεκρό, τον τσαγκάρη Παρασκευαΐδη, που δολοφονήθηκε απ' την αστυνομία της «Δημοκρατίας» του Παπαναστάση, μπροστά στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στην εργατική συγκέντρωση. Το 1926 στον Αη Γιάννη του Ρέντη διαδηλώνουν 10.000 εργάτες.

Η αστυνομία βαράει στο ψαχνό. Ακολουθούν συγκρούσεις με τους χαφιέδες και έχουμε πολλούς νεκρούς, τραυματίες και συλληφθέντες.

Από τότε ίσαμε τη διχτατορία Γλύξμπουργκ – Μεταξά οι εργάτες γιόρταζαν σχεδόν κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά – γιορτή πάντα μαχητική και αιματηρή.

Την Πρωτομαγιά του 1936 κηρύχτηκε Πανελλαδική γενική απεργία. Στη Σαλονίκη λίγες μέρες αργότερα, στις 9 του Μάη, η αστυνομία χτυπάει τους απεργούς και σκοτώνει 20 απ' αυτούς.

Επί Μεταξοκρατίας κάθε Πρωτομαγιά συγκέντρωναν βίαια τους εργάτες για ν' ακούν τη φασιστική προπαγάνδα. Ο Μεταξάς, ακολουθώντας πιστά τ' αχνάρια του Χίτλερ – Μουσολίνι, ανακήρυξε την 1η Μάη «Εθνική Γιορτή».

Στην πρώτη κατοχή οι εργάτες της Ελλάδας κάνουν απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, αψηφώντας τη ματωβαμένη Γκεστάπο και τους Κουΐσλινγκς, όπως το 1942 και 1943 στη Αθήνα, Πειραιά και αλλού. Κορωνίδα της Πρωτομαγιάτικης πάλης στέκει η 1/5/1944 και ο Μάης του 1948. Η πρώτη χαραχτηρίζει την περίοδο της χιτλερικής κατοχής, η δεύτερη τη σημερινή, της αμερικανοκρατίας.

Σφραγισμένη με το αίμα των 200 Κομμουνιστών ηρώων του Χαϊδαρίου είναι η αλησμόνητη για κάθε πατριώτη ματωβαμένη Πρωτομαγιά 1944.

Στις αρχές του Μάη του 194[4] ο δήμιος μοναρ/σμός στήνει μπροστά στο εκτελεστικό 234 πατριώτες, ήρωες της αντίστασης.

Και οι Πρωτομαγιάτικοι αγώνες του λαού μας συνεχίζονται πάντα μαχητικοί και με θυσίες.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΦΕΛΙΞ - ΝΤΖΙΕΡΖΙΝΣΚΙ

ΣΤΗΝ 26η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ
 
Ακριβώς πριν 26 χρόνια, στις 20 Ιούλη του 1926, πέθανε ξαφνικά, πάνω στο πόστο του στη μάχη για την ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού, ο «σιδερένιος ιππότης» της επανάστασης Φέλιξ Εντμούντοβιτς Ντζιερζινσκι.
 
Ο πιστός σύντροφος και συναγωνιστής του Β.Ι. Λένιν και Ι.Β. Στάλιν, γεννήθηκε στη Λεττονία το 1877. Η επαναστατική δράση του ενάντια στο τσαρισμό αρχίζει, όπως κι εκείνων, απ’ τη νεανική του ηλικία. 17 χρονών γνωρίζεται με τη μαρξιστική διδασκαλία και τον επόμενο χρόνο γίνεται μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Λεττονίας. Το 1897 πιάνεται απ’ την αστυνομία σαν επαναστάτης εξ επαγγέλματος κι εξορίζεται, μα γρήγορα δραπετεύει. Τα 11 χρόνια που πέρασε συνολικά στις φυλακές και τις εξορίες όχι μόνο δεν τον λύγισαν μα τον ατσάλωσαν ηθικά, όπως δείχνουν οι παρακάτω γραμμές απ’ το ημερολόγιό του :
 
«Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του 1908. Για 5η φορά υποδέχομαι τον καινούργιο χρόνο στη φυλακή (1898, 1901, 1902, 1907). Η πρώτη ήταν πριν έντεκα χρόνια. Στην φυλακή ωρίμασα μέσα στο μαρτύριο της απομόνωσης, μέσα στο μαρτύριο της νοσταλγίας για το κόσμο και τη ζωή.

Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν γεννήθηκε στη ψυχή μου η αμφιβολία για το έργο. Και τώρα που ίσως για πολλά χρόνια όλες οι ελπίδες έχουν θαφτεί μέσα σε ποτάμια αίμα, που έχουν σταυρωθεί στους στύλους της κρεμάλας, τώρα που χιλιάδες αγωνιστές της λευτεριάς αργοσβήνουν στα μπουντρούμια και τις χιονισμένες της Σιβηρίας τούντρες, εγώ είμαι περήφανος.
 
Βλέπω τις τεράστιες μάζες, που ήδη κινούνται, ξεθεμελιώνοντας το παλιό καθεστώς, τις μάζες που ανάμεσά τους προετοιμάζονται νέες δυνάμεις για καινούργιο αγώνα … Είμαι περήφανος, για το ότι είμαι μαζί τους, για το ότι τις βλέπω, τις νοιώθω, τις καταλαβαίνω, για το ότι και ο ίδιος πολλά υπέφερα μαζί τους. Εδώ, στη φυλακή, συχνά η κατάσταση είναι δύσκολη, ώρες – ώρες φοβερή …. Μα παρ’ όλα αυτά, αν επρόκειτο να ξαναρχίσω τη ζωή μου απ’ την αρχή, θα την άρχιζα έτσι όπως την άρχισα».

 
Απ’ τη φυλακή, που τον απελευθέρωσε η επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, παρουσιάζεται αμέσως στη κομματική οργάνωση της Μόσχας και παίρνει εξαιρετικά δραστήρια μέρος στη δράση της. Τον ίδιο χρόνο εκλέγεται μέλος της ΚΕ και παραμένει συνεχώς σ’ αυτήν μέχρι τέλους της ζωής του.
Για τη δράση του σαν αρχηγού της τσεκά, που ματαίωσε άπειρες συνομωσίες και απόπειρες της αντεπανάστασης ενάντια στην εξουσία της διχτατορίας του προλεταριάτου, ο σ. Στάλιν γράφει : «Η αστική τάξη δεν γνώρισε πιο μισητό όνομα από το όνομα του Ντζιερζίνσκι, που μ’ ατσαλένιο χέρι αντέκρουε τα χτυπήματα των εχθρών της επανάστασης.
 
Τεράστιες είναι οι υπηρεσίες που πρόσφερε σαν Λαϊκός Επίτροπος επί των συγκοινωνιών και σαν πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ της Λαϊκής Οικονομίας.
 
Ολόκληρη η ζωή του που απ’ τον σ. Στάλιν χαρακτηρίσθηκε σαν φλόγα που καίει, είναι για τα εκατομμύρια των κομμουνιστών, λαμπρό υπόδειγμα παλληκαριάς, επαναστατικής επαγρύπνησης και αφοσίωσης στην υπηρεσία των συμφερόντων του λαού.
 
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 20.07.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Ο ΜΑΧΗΤΗΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 01.04.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ Δ.Σ.Ε.

Ο ΜΑΧΗΤΗΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ως τη στερνή πνοή του κράτησε αλύγιστος το μετερίζι ο πολέμαρχος.

Κι όπως έζησε και πάλεψε σ΄ όλη του τη ζωή έτσι λόρθος και περήφανος έπεσε.

…. Ήταν καλοκαίρι του 1949. Το Βίτσι και ο Γράμμος είχαν πέσει. Ο εχθρός λυσσασμένα χτύπαγε τις δυνάμεις μας στη Θεσσαλία και τη Ρούμελη. Ήθελε να τις διαλύσει, να εμποδίσει τη σύμπτυξή τους, να τις εξοντώσει.

Ο Μπελογιάννης βρίσκεται εκεί. Το τμήμα του κινείται προς Νότο. Στο δρόμο του συμμαζεύει τους ξεκομμένους, τους εμψυχώνει, τους οργανώνει. Οι μοναρχοφασίστες έχουν κατά πόδι το τμήμα. Μέρα και νύχτα μάχεται ο Μπελογιάννης πρώτος ανάμεσα στους πρώτους. Νικάει την κούραση. Δαμάζει τον ύπνο. Είναι το παράδειγμα, η ψυχή για όλους.

Και ποιος δεν θυμάται τον καλοσυνάτο Επίτροπο ! Γαλήνιος αντιμετωπίζει τον καθημερινό εχθρικό κλοιό. Ήρεμα βρίσκει πάντα την καλύτερη λύση. Ξεκουράζει με τον καλό το λόγο τους κουρασμένους. Βοηθάει τους αδύναμους. Κόβει τη μπουκιά του για τον τραυματία και τον άρρωστο. Και το τμήμα του συνεχίζει την αποστολή του. Μπορεί νάπεσε το Βίτσι και ο Γράμμος. Μπορεί να νίκησαν οι μοναρχοφασίστες. Το τμήμα του Μπελογιάννη συντρίβει την αντίσταση του εχθρού. Τίποτα δεν μπορεί να φράξει το δρόμο του. Θα εκπληρώσει την αποστολή του.

«Το πολυτιμότερο κεφάλαιο είναι ο άνθρωπος. Αυτό μας διδάσκει ο μεγάλος Στάλιν. Πρέπει να σώσουμε τα τμήματα, που σκόρπισε ο εχθρός. Δύσκολη η αποστολή μας. Μεγάλες δυνάμεις μας κυνηγούν. Μα εμείς πρέπει να πραγματοποιήσουμε την εντολή που μας έδωσε το κόμμα». Αυτά έλεγε κάθε φορά που κάποιος ταλαντεύονταν, που είχε αμφιβολίες, που υπερεκτιμούσε τις δυσκολίες. Κι όλοι πείθονταν, όλοι συμφώναγαν, όλοι ακολουθούσαν με πίστη και ενθουσιασμό.

… Το τμήμα ύστερα από πολυήμερες μάχες ξεκουράζεται πάνω απ’ τη Νεραΐδα των Τρικάλων. Ξέρουμε ότι ο εχθρός μας περιμένει μπροστά. Μα εμείς είμαστε βέβαιοι ότι κι αυτή τη φορά θα σπάσουμε τον κλοιό που μας στήνει.

Μας τώπε ο Επίτροπος μας τώπε ο Νίκος. Και περάσαμε …

… Τα τμήματα προωθούνται για το πέρασμα απτόν άλλον κλοιό. Ο Μπελογιάννης μένει πίσω για να φροντίσει και για τις τελευταίες λεπτομέρειες, να συμπτύξει και την τελευταία ομάδα ασφαλείας. Ξαφνικά πάνω απ’ τις θέσεις μας διακρίνονται κινήσεις. Είναι ο εχθρός που πάει να καβαλήσει τις θέσεις μας, να μας ριχτεί απ’ τα νώτα. Είναι κάτι που δεν το περιμέναμε, που δεν το είχαμε προβλέψει. Μερικοί τα χάνουν, κινούνται σπασμωδικά. Μα ο Μπελογιάννης δεν τα χάνει. Ορμάει ο ίδιος μπροστά με το πολυβόλο στα χέρια. Γαζώνει τους μοναρχοφασίστες αλύπητα. Για άλλη μια φορά ο Επίτροπος έσωσε το τμήμα …

… Στα Ζαγόρια της Ηπείρου το τμήμα σταμάτησε να μαγειρέψει. Απ’ τη βρύση, που παίρναμε νερό, ακούγονται ριπές … Δύο μαχήτριές μας είχαν παει προς τα κει για νερό. Ο εχθρός τις παραμόνεψε. Οι μαχήτριες κινδυνεύουν. Ο Μπελογιάννης τινάζεται, τρέχει ο ίδιος, ξεσηκώνει το τμήμα. Ο εχθρός κυνηγιέται. Οι κοπέλες σώθηκαν απ’ την αιχμαλωσία, την ατίμωση ή το θάνατο.

Η αποστολή πραγματοποιήθηκε στο ακέραιο. Έτσι όπως σ’ όλη του τη ζωή εκπλήρωσε όλες τις αποστολές που τούδωσε το Κόμμα, ο λαός. Σεμνά, παλικαρίσια, αδιάλλαχτα.

* * * * * *

Ο Μπελογιάννης έπεσε σαν πιστός στρατιώτης του Κου-Κου-ε. Σαν γνήσιος πολέμαρχος του λάου.

Για τους μαχητές του, τους συμπολεμιστές του, για ολάκερο το λαό της Ελλάδας, η ζωή, το έργο κι ο ανδρείος θάνατός του είναι πολύτιμο ανεχτίμητο κεφάλαιο. Είναι παράδειγμα και σύμβολο. Είναι σύνθημα και χρέος αγωνιστικό …

Στ. Κ.

 

skitso

O ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΕΣΕ - Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

«Δημοκράτης», καθημερινή εφημερίδα των προσφύγων απτήν Ελλάδα, 1.04.1952

O ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΕΣΕ

Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Μπελογιάννης έπεσε.

Οι αμερικάνοι εμπρηστές του πολέμου έφαγαν το γενναίο πρωτόμαχο της ειρήνης.

Ο Πλαστήρας εκτέλεσε πιστά τον άθλιο ρόλο του δημίου, αψηφώντας τους βόμβους εκατομμυρίων ανθρώπων όλης της γης. Τη φωνή των εργατών και αγροτών, τη φωνή του Ζολιώ, και του πατριάρχη της Αλεξανδρείας και σκότωσε ένα μεγάλο σύμβολο της ειρήνης και της πατρίδας. Νομίζοντας πως μ’ αυτό θα σκοτώσει και τον πατριωτισμό και τον αγώνα για την ειρήνη.

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη είναι μια τρομερή προειδοποίηση για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς. Ο αμερικάνικος πόλεμος σιμώνει αν δεν τον σταματήσουμε. Η θυσία του Μπελογιάννη είναι προσκλητήριο για πιο ενεργητικό, πιο τολμηρό, πιο αποφασιστικό λαϊκό συναγερμό για την ειρήνη. Σκότωσαν τον Μπελογιάννη. Το λαό όμως μπορούν να τον σκοτώσουν; Το ηφαίστειο του λαϊκού μίσους μπορούν να το σβήσουν; Αυτοί που παζάρεψαν με το κεφάλι του Μπελογιάννη μια προσωρινή παραμονή τους στην εξουσία, οι δήμιοι τι λόγο θα δώσουν στο λαό που δεν τον λογάριασαν;

Σ’ όλα τα λαϊκά στρώματα και πρώτα απόλα στους οπαδούς του Πλαστήρα που τους γέλασε, ογκώνεται ο αναβρασμός και το μίσος απτό απαίσιο αυτό έγκλημα.

Τώρα ανοίγουν πιο πολύ τα μάτια και βλέπουν σε πιο βάραθρο οδηγεί την Ελλάδα ο Πλαστήρας με την υποταγή του στις προσταγές των γκάγκστερς πείνα – κρεμάλα – πόλεμος είναι η πολιτική τους. «Όποιος δεν υποκύψει στον αμερικάνικο νόμο τον σκοτώνουμε».

Ο Παπάγος τρίβει τα χέρια του. Μα έτσι βγαίνει απτά πράγματα η ανάγκη για το λαό να αντιπαλέψει αυτήν την πολιτική, για να επιβάλει την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία, την ανακούφιση του λαού.

Σήμερα περισσότερο από άλλοτε μπορεί και πρέπει να δυναμώσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το πιο πλατύ παλλαϊκό μέτωπο εθνικής ανεξαρτησίας εναντία στην αμερικανοκρατία και τους λακέδες της για να φράξουμε το δρόμο στον Παπάγο, για να σώσουμε την ειρήνη της Πατρίδας και τη ζωή των παιδιών της.

Υπάρχουν οι περισσότεροι και πίσω υπάρχουν οι λίγοι, οι άνανδροι που σέρνονται για να ζήσουν. Αυτοί έχουν πεθάνει και πριν εκτελεστούν. Μα υπάρχουν και οι άνθρωποι που στηρίζονται στους πόθους και τις λαχτάρες του λαού. Είναι τα παλληκάρια που δεν πεθαίνουν. Τον ανδρείο δεν τον κλαιν. Τον ανδρείο τον τιμούν, τον μιμούνται και νικούν.

Η τυραννία γεννάει, όπως πάντα γεννούσε ηρωισμούς που σαρώνουν κάθε τύραννο.

Το ΚΚΕ που ξέθρεψε το λαϊκό ήρωα Μπελογιάννη, το κόμμα του Ζαχαριάδη, που τόσο το τρέμουν οι εχθροί του, το κόμμα που ακολουθεί πιστά το Μεγάλο Στάλιν έχασε ένα λεβέντη ηγέτη του. Μα η ακτινοβολία του έργου του μεγάλωσε όπως ομολογούν και οι εχθροί του.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για το μεγάλο τέκνο του που έπεσε σήμερα.

Το ΚΚΕ που ανέθρεψε τον ήρωα Μπελογιάννη, όχι μόνο δεν σκοτώνεται, αλλά γίνεται η ελπίδα και η απαντοχή των μαζών στον αγώνα για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία και τη Λευτεριά.

Από σήμερα ο Μπελογιάννης μπαίνει στο πάνθεο των λαϊκών συμβόλων.

Η θυσία του Μπελογιάννη είναι κάλεσμα για συνέχιση του έργου του ενάντια στην αμερικάνικη πισοδρόμηση και τους απάτριδες γραικύλους υπηρέτες της.

Αιώνια η μνήμη του. Αιώνια η δόξα του. Ας ορκιστούμε πάνω στο τάφο του πως ο καθένας στο μέγιστο των δυνάμεών του θα συνεχίσει πιο φανατικά το έργο του Μπελογιάννη ως τη νίκη του λαού.

Η Ειρήνη θα νικήσει το πόλεμο.

Η αμερικάνικη ακρίδα θα σαρωθεί. Ο λαός θα ζήσει ελεύθερος.

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

ΓΙΑΡΟΣΛΑΒ ΝΤΟΡΜΠΡΟΦΣΚΙ

ΜΙΑ ΑΠ ΤΙΣ ΗΡΩΪΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ

Ο Γιάροσλαβ Ντομπρόφσκι είναι μια απ' τις ηρωικές μορφές της Κομμούνας. Ήταν το άξιο παλικάρι, ο «κεραυνός» και ο «τρόμος για τους βερσαλιέρους» όπως τον αποκαλούσανε οι κομμουνάριοι.

Ο άξιος αυτός γιος του Πολωνικού λαού, μαζί με πολλούς άλλους συμπατριώτες του κι έναν απ' αυτούς το στρατηγό της κομμούνας Βαλερί Βρουμπλέφσκι, αναδείχτηκε στρατηγός, αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων της Κομμούνας. Ο στρατηγός, επαναστάτης Ντομπρόφσκι συνειδητά και αδιάρρηχτα συνέδεσε την τύχη του με την τύχη της Κομμούνας. «Στις μέρες της «μαγιάτικης βδομάδας» πολέμησε κι έπεσε σαν γενναίος στρατιώτης στο οδόφραγμα.

« ..... Κοντά στο οδόφραγμα στο χαράκωμα της οδού Μερ και Πουασονιέ παίχτηκε η τελευταία ζωντανή τραγωδία του Γιάροσλαβ Ντομπρόφσκι. Παρά τις παρακλήσεις των συντρόφων του, αδιαφορούσε για όλα, κάτω από χαλάζι σφαίρες πήγαινε έφιππος σε θέσεις εντελώς ακάλυπτες. Στις 2 η ώρα της 23 Μάη τραυματίστηκε με σφαίρα στην κοιλιά και έπεσε απτό άλογο. Τέσσεροι άνθρωποι τον μετέφεραν στα χέρια θανάσιμα τραυματισμένο – μνημονεύει η Βικτώρια Β. που τους συνάντησε.

Ο Ντομπρόφσκι μας έσφιξε τα χέρια λέγοντας: Μην πάτε εκεί. Όλα τελείωσαν, θα χαθείτε άσκοπα. Εγώ πεθαίνω. Η ζωή μου δεν έχει σημασία. Σκεφθείτε μόνο για τη διάσωσή της. – Μιλούσε δύσκολα, ήταν εξαντλημένος. Γεια σας σύντροφοι – μας είπε.

Ο Γ. Ντομπρόφσκι από επαναστάτης δημοκράτης, που στην αρχή στέκονταν και οραματίζονταν για την απελευθέρωση της πατρίδας του της Πολωνίας, μεταβλήθηκε σε αγωνιστή της Κομμούνας, σε φρουρό των ιδεών του προλεταριακού κράτους και του διεθνούς σοσιαλισμού.

Μαζί με τις πιο υπέροχες ηρωικές μορφές των κομμουνάρων, γεμάτη ακτινοβολία και η μορφή του στρατηγού της κομμούνας Γιάροσλαβ Ντομπρόφσκι πέρασε στην ιστορία για πάντα σαν υπόδειγμα δραστηριότητας, ακλόνητου αισθήματος στο καθήκον και κορυφώματος επαναστατικού ενθουσιασμού.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 18.03.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ – 15.03.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

69 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

Ο Καρλ Μαρξ, ο μεγαλοφυής θεμελιωτής του επιστημονικού κομμουνισμού, δάσκαλος και αρχηγός του παγκόσμιου προλεταριάτου, ο εμπνευστής και οργανωτής της Ιης Διεθνούς γεννήθηκε στο Τρίϊρ της Γερμανίας στις 5 του Μάη 1818. Από τα φοιτητικά του χρόνια προσχώρησε στην με επαναστατικές προϋποθέσεις διαποτισμένη ομάδα των «αριστερών Χεγκελιανών».
Το Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι έγινε η συνάντηση του Μαρξ και του Ένγκελς που ήταν η απαρχή της μεγάλης τους φίλιας και του κοινού αγώνα τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Έγραψαν μαζί το έργο “Η αγία οικογένεια” οπού διατύπωσαν την καινούργια διαμορφωμένη θεωρία τους του επιστημονικού κομμουνισμού. Στο Παρίσι ο Μαρξ μελέτησε βαθιά την πολιτική οικονομία και την ιστορία της γαλλικής επανάστασης, χωρίς να σταματά τη μεγάλη επαναστατική δουλειά του. Με απαίτηση της πρωσικής κυβέρνησης ο Μαρξ στο 1845 απελάθηκε από το Παρίσι, σαν επικίνδυνος επαναστάτης και πήγε στις Βρυξέλλες, όπου εξακολουθούσε τον αγώνα του ενάντια στη κυβέρνηση της Πρωσίας.
Το 1847 στις Βρυξέλλες δημοσίεψε το έργο του «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας» σ' απάντηση του έργου του μικροαστού σοσιαλιστή και αναρχικού Προυντόν «Η φιλοσοφία της αθλιότητας». Στις Βρυξέλλες έγινε μέλος της παράνομης οργάνωσης «Ένωση Κομμουνιστών», στο ΙΙ συνέδριο της οποίας έπαιξε δραστήριο καθοδηγητικό ρόλο και κατ' εντολή του επεξεργάστηκε μαζί με τον Ένγκελς το πρόγραμμά της. Έτσι το Φλεβάρη του 1848 είδε το φως το περίφημο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» που ο σ. Στάλιν το χαρακτήρισε σαν το «Άσμα ασμάτων του Μαρξισμού».

Το 1848 ο Μαρξ απελάθηκε από τις Βρυξέλλες με ένοπλη συνοδεία μέχρι τα γαλλοβελγικά σύνορα κι εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.

Μετά τη γερμανική επανάσταση του Μάρτη του 1848 ξαναγύρισε στην Κολωνία κι έβαλε τις βάσεις της «Νέας εφημερίδας του Ρήνου». Μετά τη νίκη της αντεπανάστασης πέρασε από δίκη κι εξορίστηκε. Πήγε στο Παρίσι αλλά απελάθηκε και απ' εκεί μετά τις διαδηλώσεις του Ιούνη του 1849 και κατέφυγε στο Λονδίνο όπου έζησε μέχρι τέλους της ζωής του.

Μετά το κίνημα του 1851 στη Γαλλία, δημοσίευσε το έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», βγάζοντας τα γενικά συμπεράσματα της επανάστασης του 1848-1851. Τα μετά την επανάσταση χρόνια ήταν για τον Μαρξ χρόνια εντατικής δουλειάς πάνω στο κύριο επιστημονικό του έργο «Το κεφάλαιο». Ο πρώτος καρπός των πολυετών οικονομικών ερευνών του ήταν «Η κριτική της πολιτικής οικονομίας» που δημοσιεύτηκε το 1867 στο Αμβούργο.

Ο 1ος τόμος του «Κεφαλαίου» που ο Ένγκελς τον χαρακτήρισε με τα ακόλουθα λογία : Ο πρώτος τόμος είναι το κύριο έργο του Μαρξ στο οποίο αναπτύσσονται οι βάσεις των οικονομικών και σοσιαλιστικών αντιλήψεών του καθώς επίσης και οι βάσεις της κριτικής του για τη σύγχρονη κοινωνία, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τις συνέπειές του. Για τον Μαρξ η περίοδος της συγγραφής του «Κεφαλαίου» ήταν ταυτόχρονα περίοδος εντατικής επαναστατικής πρακτικής δράσης. Το 1864 ιδρύοντας τη 1η Διεθνή έβαλε τα θεμέλια του παγκόσμιου προλεταριακού αγώνα για το σοσιαλισμό, αντικαθιστώντας τις σοσιαλιστικές και μισοσοσιαλιστικές σεχταριστικές οργανώσεις με μια, πραγματικά ικανή για πάλη, οργάνωση της εργατικής τάξης. Επεξεργάστηκε την επαναστατική ταχτική της πάλης του προλεταριάτου μέσα σε αδιάκοπους και ανειρήνευτους αγώνες με τους τότε οπορτουνιστές, τους προυντονιστές, τους οπαδούς του Μπακούνιν και τους άλλους αντιπροσώπους του μη προλεταριακού σοσιαλισμού.

Το 1871 έγραψε το έργο «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία» με το οποίο έκανε μια μεγαλοφυή ανάλυση της πείρας της Κομμούνας του Παρισιού, εχτιμώντας την, όπως εκφράστηκε ο Λένιν «βαθιά εύστοχα, υπέροχα και δραστικά επαναστατικά»». Μετά την πτώση της Κομμούνας του Παρισιού, το Γενικό Συμβούλιο της 1ης Διεθνούς, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου της Χάγης, μεταφέρθηκε στην Αμερική και σε λίγο ανακοινώσε την αυτοδιάλυσή του.

Μετά το Κογκρέσο της Χάγης ο Μαρξ αφοσιώθηκε στο αποτελείωμα της συγγραφής του «Κεφαλαίου» έχοντας ξεκάθαρη αντίληψη της σπουδαιότητας αυτής της εργασίας του για την προλεταριακή επανάσταση, για την παγκόσμια εργατική τάξη. Μαζί με τις επιστημονικές έρευνες ο Μαρξ συνέχισε την επαναστατική δουλιά του για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Γιατί, όπως είπε ο Ένγκελς, «ο Μαρξ πριν απ’ όλα ήταν επαναστάτης», και κέντρο έλξης όλων των επαναστατικών δυνάμεων του κόσμου.

Οι διώξεις εκ μέρους των αντιδραστικών κυβερνήσεων, η οικονομική ανέχεια που τον συνόδευε σ’ όλη του τη ζωή και που ως ένα βαθμό μόνο ξαλαφρώνονταν με την υλική βοήθεια του Ένγκελς, η σκληρή πάλη ενάντια στα διάφορα μη προλεταριακά και αντιπρολεταριακά ρεύματα, η εντατικότατη θεωρητική δουλιά, όλα αυτά εξάντλησαν τις δυνάμεις του Μαρξ και στις 2 και 45 το απόγευμα της 14 Μάρτη του 1883 σταμάτησε η ζωή του πιο μεγαλοφυούς ανθρώπους, που ενσάρκωσε μέσα του το μυαλό, και την καρδιά του προλεταριάτου της πιο πρωτοπόρας τάξης στη ιστορία της ανθρωπότητας, της τάξης που θα πραγματοποιήσει τη ριζική στροφή της παγκόσμιας ιστορίας.

* * *


Ο Μαρξ είναι ο δημιουργός της θεωρίας και της τακτικής της προλεταριακής επανάστασης. Μαζί με τον Ένγκελς δημιούργησε την επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου – τον διαλεχτικό υλισμό.

Επεκτείνοντας την καινούργια κοσμοθεωρία στη μελέτη της ιστορίας και της κοινωνίας, ο Μαρξ δημιούργησε τον ιστορικό υλισμό, την επιστήμη για τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης, για τους νόμους της ταξικής πάλης. Η δημιουργία του διαλεχτικού και ιστορικού υλισμού ήταν πραγματική επαναστατική ανατροπή στην ιστορία της φιλοσοφίας.

Εξοπλισμένος με τον διαλεχτικό και ιστορικό υλισμό, με τη βαθύτατη γνώση της παγκόσμιας ιστορίας και αφού μελέτησε ολόπλευρα την οικονομική και πολίτικη ζωή της αστικής κοινωνίας, ο Μαρξ με μεγαλοφυή τρόπο ξεσκέπασε την πορεία της γέννησης του καπιταλισμού, τους νόμους και τις τάσεις της ανάπτυξής τους και τους όρους του χαμού του. Ο Μαρξ απέδειξε τον ιστορικά διαβρωτικό χαραχτήρα του καπιταλιστικού συστήματος και το αναπόφευκτο της νίκης του νέου συστήματος του κομμουνισμού. Ξεκινώντας απ’ το ανειρήνευτο των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου και της αστικής τάξης, από την ανάλυση της ιστορικής αποστολής του προλεταριάτου σαν νεκροθάφτη του καπιταλισμού και δημιουργού της καινούργιας, της κομμουνιστικής κοινωνίας, ο Μαρξ παρουσίασε την ιδέα της δικτατορίας του προλεταριάτου σαν όπλο μετατροπής του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό.

Η διδασκαλία για τη δικτατορία του προλεταριάτου είναι το βασικό και κύριο στο μαρξισμό.
Μετά το θάνατο του Μαρξ και του Ένγκελς η διδασκαλία τους αναπτύχτηκε παραπέρα από τους μεγαλοφυείς μαθητές τους Λένιν – Στάλιν. Η διδασκαλία τους είναι ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων, της νικηφόρας οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, της ιστορικής στροφής στο δρόμο της Λαϊκής Δημοκρατίας και του σοσιαλισμού των χωρών της Κεντρικής και Νοτιο – ανατολικής Ευρώπης και των λαών της Κίνας, του πρωτόφαντου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος των καταπιεζόμενων λαών του κόσμου.


Το κόμμα μας, το δοξασμένο ΚΚΕ που βρίσκεται επικεφαλής των αγώνων για το ξεσκλάβωμα του λαού μας από κάθε σκλαβιά, φωτίζει το μοναδικό δρόμο που οδηγεί στη νίκη, με το ζωντανό φως του μαρξισμού – λενινισμού – σταλινισμού. Πιστό στη μαρξιστική διδασκαλία για την αξία της θεωρίας, χωρίς να παραλείπει να τονίζει, τη διαφορά ανάμεσα στο δημιουργικό και δογματικό μαρξισμό και την ενότητα της επαναστατικής θεωρίας με την επαναστατική πραχτική, το ΚΚΕ φρόντισε και φροντίζει στο να γνωρίσουμε, να καταχτήσουμε και ν’ αφομοιώσουμε τη μαρξιστική – λενινιστική – σταλινική θεωρία. Η απόφαση της ΙΙΙ Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τη μετάφραση και έκδοση στα Ελληνικά κλασσικών έργων των μεγάλων μας Μαρξ –Ένγκελς – Λένιν και Στάλιν αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην προσπάθεια για τη μελέτη κι αφομοίωση του Μαρξισμού – Λενινισμού. Οι συνεχείς πετυχημένες εκδόσεις του Εκδοτικού μας «Ν. ΕΛΛΑΔΑ» και πλάι τους οι κατώτερες μεσαίες και ανώτερες σχολές που φοίτησαν και φοιτούν σύντροφοί μας αποτελούν την καλύτερη βοήθεια προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και προς όλους τους αγωνιστές και αγωνίστριες της Ελλάδας να οπλιστούν με το δυνατό αυτό όπλο της επαναστατικής θεωρίας που χάρισε στην εργατική τάξη ο Μεγάλος μας Δάσκαλος Κάρολος Μαρξ.